Must have voor hooggevoelige ouders

Superblij met deze mooie recensie op bangersisters.nl:

"Mijn kind, mijn spiegel beschrijft Fleur haar lange weg om zwanger te worden, de verliezen die ze heeft geleden, het zwanger zijn, de geboorte en alles wat er daarna bij haarzelf veranderde, en uiteraard alles wat ze van haar zoon heeft mogen leren. Dit alles met een intense gevoeligheid, soms met een beetje humor en zelfspot en op andere momenten als een razende mamabeer die uithaalt naar de Mama maffia. Ze laat de lezer lachen, weet je te ontroeren en houdt je tegelijkertijd een spiegel voor, waar je uiteraard mee mag doen wat je zelf wilt. Niets hoeft, ze deelt alleen haar wijsheid en haar levenslessen met de lezer.
Haar eigen heden en verleden wisselen af met dagboekfragmenten over haar zoon, bijzondere scenes uit haar dagelijkse leven en belangrijke publicaties en boeken (en zelfs stukjes van eerder gepubliceerd werk van haarzelf) o.a. rondom opvoeding. Nadat ze bepaalde publicaties of gesprekken heeft geciteerd, geeft ze haar eigen interpretatie ervan en wat zij hiervan heeft geleerd (of juist niet).

In

Ook al is Fleur van Groningen maar een paar jaar ouder dan mij, haar boek toont een wijze oude ziel waar enorm veel van te leren valt. Ik heb geprobeerd haar kennis in me op te zuigen als een spons, maar wat had ik dit boek graag vele jaren eerder in mijn handen gehad, voor de geboortes van mijn kinderen. Desondanks is het nooit te laat om jezelf te verbeteren en van jezelf en je fouten te leren. Fleur legt eigenlijk alles zo open en bloot op tafel dat het (bijna) eenvoudig lijkt. Dit is natuurlijk een lang proces dat bestaat uit veel vallen en weer opstaan, maar ik weet nu al dat ik dit boek en bepaalde (door mij gemarkeerde) passages vaak opnieuw ga lezen- al is het maar om mezelf scherp te houden en me onder te dompelen in haar wijsheid.

Fleur van Groningen heeft heel veel meegemaakt in haar leven, zoals velen onder ons, maar is daar – door enorm veel verschillende (alternatieve) therapieën – bovenuit weten te stijgen en heeft zichzelf daarin weten te ontpoppen tot een krachtig wezen dat met een pure blik naar anderen kan kijken, zonder te oordelen of ook maar iets van haarzelf op anderen te projecteren.

Haar manier van schrijven is zo mooi, zo puur, en soms een beetje oppervlakkig, gezien je niet al haar nare achtergrondinformatie hoeft te weten om van haar te kunnen leren. Vooral de passages die ze schrijft als ze haar zoon observeert of samen met hem speelt, zijn de momenten die je diep weten te ontroeren. Je hebt – ook al vertelt ze keer op keer dat ze geen sociaal dier is – het gevoel dat je naar een vriendin zit te luisteren, wat ik als heel bijzonder heb ervaren.
Veel dingen zijn herkenbaar, maar uiteraard ook een aantal dingen niet, gezien iedereen een ander verleden of heden heeft.

Mijn kind, mijn spiegel is een must have voor elke zwangere vrouw, alle (hooggevoelige) moeders en iedereen die het lef heeft om zichzelf een spiegel voor te houden en te leren van andermans wijsheid."