Toen ik op school zat, wilde iedereen hetzelfde zijn. ‘Erbij horen.’ En je hoorde erbij als je briefpapier had om te ruilen en in een fluo trainingspak rondliep. Of, enkele jaren later, als je naar hiphop luisterde en het kruis van je broek ter hoogte van je knieën hing. Ik was daar niet zo goed in. Ik bemachtigde pas briefpapier toen de hype over was en dacht dat hiphop een vogelsoort was. Gelukkig kwam er een moment waarop ik de schoolbanken was ontgroeid en men mij werk aanbood omdat ik ‘anders’ was. “Ha, daar ben ik wél goed in!”, dacht ik. Tot nu.
Wetenschappers hebben ontdekt dat de volledige mensheid in vier groepen kan worden onderverdeeld: optimisten, pessimisten, jaloerse mensen en zij die anderen vertrouwen. De proefpersonen kregen een testvraag: “Twee mensen gaan op jacht. Als ze samenwerken, kunnen ze een hert vangen, als ze alleen werken slechts een konijn. Waarvoor kies jij?”
Ik heb diep over die vraag nagedacht. In mijn leven kon ik weinig op anderen rekenen. Ofwel joegen ze op een hert en mocht ik niet meedoen, ofwel zeiden ze dat ze met mij een hert wilden vangen en deden ze dat stiekem met iemand anders, ofwel besloten ze plots toch voor een konijntje te gaan en dan sta je daar met al je hert-plannen. Ik kies dus resoluut voor het konijn. Dat maakt van mij een ordinaire pessimist. Ik ben niet speciaal. Ik ben zoals 20 procent van de bevolking. Alleen behoor ik niet tot de grootste groep: de jaloerse mensen. Zij die heel hard aan andermans konijn trekken, tot het scheurt en ze achterover vallen met een bloederige pluisstaart in hun rechteroog.
Niet het soort types waarvan ik houd. Daarom ga ik voortaan onbekenden aan de hert-konijn-vraag onderwerpen. Kwestie van meteen te weten wat voor vlees ik in de kuip heb. Ook al is die kuip natuurlijk altijd halfleeg.
Afwisselend geven Fleur van Groningen en Nico Dijkshoorn hun eigen kijk op de actualiteit. 'Niemand is uniek' verscheen op 26/09/2016 in Het Nieuwsblad.
