30 januari 2015

WORDT 2015 HET JAAR VAN DE PENIS?

Paraat in de politiek. Vogelvrij op de catwalk. Zonder verpinken op MNM en Eén.

... of 2015 het jaar van de penis wordt?


Tegenwoordig duiken er in de actualiteit vaker penissen op. Een evenement, een artikel of een tv-programma lijkt niet langer compleet zonder gezellige piemel. Toen ik een jaar of zestien was, kwam ik al kerels tegen die er ook zo over dachten. Die plots zo’n gezellige piemel bovenhaalden terwijl ik hen tussen de verlaten maïsvelden voorbij fietste. Eerlijk geze...gd kon ik dat toen niet naar waarde schatten. Ik besefte niet dat deze mannen hun tijd ver vooruit waren. Of gewoon een tikkeltje te vroeg kwamen – iets wat mannen naar ‘t schijnt wel vaker doen. Maar nu is hun tijd aangebroken. ‘s Mans kleine vriend wordt niet langer verzwegen of verstopt, hij is een allemansvriend geworden. Toen Jean-Marie Dedecker werd gevraagd naar zijn visie op de plagiaatkwestie omtrent zijn portret, vertelde hij opgewekt dat hij er een stevige erectie aan had overgehouden. Alsof hij een jofele scoutsmakker op bezoek had gekregen.‘Iedere politicus krijgt een erectie als hij een foto van zichzelf ziet’, voegde hij er aan toe. Ha zo. Dat moet gezellig zijn, als politici samen de kranten doornemen. Zitten ze naast elkaar te bladeren, hoort de één plots een zachte plof tegen het papier van de ander. ‘Een schoon foto van uw eigen, Wouter?’ - ‘Amai nog ni, Kris. Misschien moet ik den Tuymans vragen om daar zo ne parodie op te maken voor boven mijn bed. Da gaat die van ons plezant vinden.’

ANDERE SJARELS
Terwijl politici tegen hun bureaublad geklemd de kranten doornamen, werd in Parijs de nieuwe mannenmode voorgesteld. Na Charlie was het de beurt aan andere sjarels. Met ‘Je suis Zizi’ zou men wel eens het recht op vrije penisuiting kunnen gaan opeisen. Ontwerper Rick Owens liet zijn modellen over de catwalk schrijden in gedrapeerde gewaden met gaten waaruit hun geslachtsorgaan kwam piepen. De één als een enthousiaste koekoeksklok, de ander als een meewarig knikkende bejaarde, even gerimpeld als de stof waaruit hij stak. De jongeheer als mode-assecoire, ik had het niet zien aankomen. Maar het schept nieuwe mogelijkheden, zoals accessoires voor zichtbare penissen. Van opvallende juwelen tot dure angora-mutsjes en luxueuze horlogetjes - altijd leuk als een vrouw vraagt hoe laat het is. En naar gelang de tijd van het jaar: kerst-of paasdecoratie. Ja, vanuit economische beweegredenen begrijp ik deze trend. Een nieuwe markt die in tijden van crisis eindelijk aangeboord kan worden. En dat Rick Owens’ modieuze penissen zomaar op nieuwssites te zien waren, is allicht maar het begin. Straks zappen we massaal naar The Penis van Vlaanderen, Mijn Pop-uppiemel! en Dagelijkse Jos .

DE VLAAMSE LEEUW(ERIK)
Ook Marcel Vanthilt vindt dat mannen niet langer discreet moeten zijn over hun penis. Hij maakte op MNM bekend dat de zijne in erectie 17,5 cm meet. Dat zal u misschien worst wezen maar sommige mensen hebben iets aan deze informatie. Ik, bijvoorbeeld. Vorige zomer zat ik in zijn programma Hotel M en vroeg me af of die M misschien voor medium stond. Nu blijkt dat Hotel L een geschiktere titel was geweest. Want Vanthilt steekt – sorry voor die woordkeuze- boven het gemiddelde uit. Dat blijkt uit de resultaten van de eerste Vlaamse penis-enquête die hij voor zijn programma Ook getest op mensen hield. Daaraan namen 53.000 Vlamingen deel nadat Vanthilt demonstreerde hoe men een penis meet. Die van uzelf of die van een ander. Al zou ik in het tweede geval eerst beleefd toestemming vragen. Zelfs al gaat het om een politicus die glazig naar de krant staart en waarvan u denkt dat hij er niks van zal merken. Tijdens de uitzending – terwijl op de achtergrond een gezellige piemel voorbijkwam, op weg naar de douche- werd bekend dat de gemiddelde Vlaamse penis in erectie 14 cm meet. En voor u begint te zingen van ‘Zij zullen hem niet temmen, het fiere Vlaamse Leeuwerikje’: bijna 90 procent van de vrouwen is zéér tevreden met de lengte van haar partners penis. Mooi. Gaan al die wijven straks shoppen bij Rick Owens, om op feestjes uit te pakken met de centimeters van hun wederhelft. ‘s Mans penis als mode-assecoire voor pronkzuchtige dames. Ja, dat is de logische volgende stap. We zijn die chihuahua's in merkhandtassen toch al lang beu.

(Verschenen in Het Nieuwsblad 30/01/2015)

19 januari 2015

PLUSVADERS: drie portretten


PLUSVADERS

Ik sprak met drie plusvaders over hun visie op het plusvaderschap en hun band met hun pluskind(eren). Onderstaande interviews verschenen in Het Nieuwsblad Magazine op zaterdag 17 januari 2015.


Tekst: Fleur van Groningen
Foto's: Marco Mertens



Gert Baudoncq (46) is gehuwd met Lieve (38). Hij is plusvader van haar dochter Lotte (11). Zelf heeft hij 3 kinderen: Elien (16), Viktor (11) en Arnd (9).
‘Lieve en ik vonden elkaar via een datingsite. Na een paar weken waren we een koppel maar we hebben nog een aantal maanden gewacht voor we het aan onze kinderen vertelden.
Ik wist vanaf het begin dat Lieve moeder was. Dat was voor mij een voorwaarde omdat ik zelf kinderen heb. Ik hoopte op een partner die weet hoe dat is. De band tussen onze kinderen moest wel groeien. Je brengt kinderen samen die weinig met elkaar te maken hebben en verplicht hen tot samenwonen. Dat betekent water in de wijn doen en elkaar leren kennen. Dat is een goede opvoeding: ze leren rekening houden met de verschillen bij een ander.’

‘Ook ik  heb mijn plaats moeten zoeken. Ik zag mezelf niet als de nieuwe vader, die had Lotte al. Maar ik was wel opeens heel veel in haar leven. Hoe streng mocht ik zijn? Hoe moest ik reageren? Wat mocht ik en wat moest ik aan de mama overlaten? Ik volgde mijn buikgevoel. Maar het is makkelijker om streng te zijn tegen andermans kind en dat zorgt soms voor spanningen. Daarom moet je als partners blijven praten: over regels, over elkaars gevoelens. Zodat je elkaar blijft begrijpen en kunt bijsturen.’

‘Ja, er is een verschil tussen de liefde voor je eigen kinderen en je pluskinderen. Dat is oké. Als je pluskind geen vader meer heeft, is het anders. Dan neem je die rol vanzelf over. Maar wij doen aan co-ouderschap en Lotte is dus regelmatig bij haar papa. Ik wil er net zo veel voor haar zijn als voor mijn eigen kroost. Ik zie haar graag en voor de buitenwereld is het niet merkbaar dat we niet écht vader en dochter zijn. Ik zeg altijd dat ik vier kinderen heb, zo voelt het ook. Lotte en ik hebben een goede band. We weten wat we aan elkaar hebben, hoe we met elkaar moeten omgaan. Als ik merk dat ze met haar moeder alleen wil zijn, zet ik een stapje terug. Met haar vader heb ik zelden contact. We maken soms een praatje. Maar we hebben nooit over de opvoeding gesproken. Hij heeft zelf een nieuwe partner, waarmee hij twee dochtertjes heeft, halfzusjes van Lotte dus.’

‘Het co-ouderschap is zo geregeld dat de kinderen allemaal tegelijk bij ons zijn. We gaan ook samen op vakantie. Maar Lieve en ik hebben ook tijd waarin we met z’n tweetjes zijn: een luxesituatie die ons toelaat om even op adem te komen. Je mist dan wel je kinderen maar daar leer je mee leven.’

‘Wie plusouder wordt, moet zich bewust zijn van waaraan hij begint. Zeker als je zelf geen kinderen hebt. Wij zijn nu  6 jaar samen. Als wij uit elkaar zouden gaan, zouden de kinderen daar meer last van hebben dan van de eerste scheiding. Lotte zegt wel eens dat ze het heel erg zou vinden. Een pluskind hecht zich aan jou. Daarom moet je er met de nodige sérieux aan beginnen.’

‘Plusvader zijn is een verrijking: je wordt met jezelf geconfronteerd, ontwikkelt je intuïtie en leert bewust aanvaarden, omdat je samenleeft met mensen die anders zijn dan jij. Ik merk dat de kinderen altijd even moeten wennen als ze van hun andere gezin naar hier komen. Vooral aan elkaar. Maar na één maaltijd zijn ze alweer vertrokken. Twee van hen zijn even oud, die vinden veel aansluiting bij elkaar. Mijn oudste dochter zei onlangs: wij zijn een écht gezin. Dat vind ik het mooiste compliment.’





Tom Vervust (39) is getrouwd met Anneleen (45). Ze hebben samen een zoon Felix (16) en Tom is plusvader van Thelma (19) .

‘Mijn kindertijd was zwaar: mijn moeder werkte veel, mijn vader nam weinig verantwoordelijkheden. Op mijn 17de ging ik alleen wonen. Daardoor was ik ver vooruit op mijn leeftijd. Toen ik 20 was bestond mijn vriendenkring uit oudere mensen, uitgaan zei me nog weinig. Ik leerde Anneleen kennen via haar zus. Dat ze een dochter van anderhalf had, was geen probleem.  Opeens had ik een doel in het leven: een gezin! Ik zei haar: Als ik voor jou kies, kies ik ook voor jouw dochter. Jullie zijn één geheel.’

‘De vader van Thelma is niet echt betrokken bij de opvoeding. Ondanks inspanningen verloopt de relatie stroef. Ik heb het vaak moeilijk met zijn onvermogen om afspraken langdurig na te komen. Maar omwille van Thelma wil ik hem niet uit ons leven bannen. Ze had een tijdlang schrik dat ze geen twee vaders graag mocht zien. Gelukkig konden we haar gerust stellen. Maar het contact bleef moeizaam verlopen. Ze noemt mij papa.’

‘Op haar achttiende liet Thelma een slot laten tatoeëren en vroeg haar moeder en mij om de sleutel te laten tatoeëren. Ik ben niet zo voor tattoo’s maar dat kon ik niet weigeren. Het voelt alsof Thelma mijn eigen dochter is. Ik heb haar vanaf het begin behandeld alsof ze mijn baby was. Wat ik aan mijn kinderen geef, heb ik zelf nooit gekregen. Ik wil er voor Thelma zijn zoals een echte vader en deed  en doe alles zoals ik het zelf graag gewild zou hebben. Tegelijk koester ik weinig verwachtingen, waardoor ik niet teleurgesteld raak. Soms maakte ik me wel zorgen over de toekomst: wat als er mij iets overkwam?  Hoe zat het met het nalatenschap, want Thelma heeft dezelfde rechten als haar broer. En wat als er haar moeder iets overkwam? Vroeger zou Thelma zijn toegewezen aan haar vader, terwijl ze in haar vertrouwde  omgeving wilde blijven en ik haar niet wilde verliezen. Gelukkig is dat nooit gebeurd.’

‘Toekomstige plusvaders raad ik aan om niet te lang te wachten met de kinderen bij de nieuwe relatie te betrekken. Anders voelen ze zich buitengesloten. Ze moeten wél de ruimte krijgen om te wennen en eventueel te rebelleren. Je mag niks overhaasten. Praat veel met de kinderen. En maak de andere partijen niet zwart zodat ze niet denken dat ze moeten kiezen. Ik vind het belangrijk om met mijn kroost in dialoog te gaan. Daardoor heb ik, introvert als ik ben, beter leren communiceren.’

‘Ook al zijn we geen bloedverwanten, toch lijken Thelma en ik op elkaar. We zijn allebei erg actief. Als mensen ons samen zien, zeggen ze vaak dat ze ‘juist haar papa is’. Er zijn misschien uiterlijke gelijkenissen maar natuurlijk hebben we elkaar ook beïnvloed.’

‘Thelma heeft nu de leeftijd waarop ik haar vader werd. Haar leven is anders. Als ze afgestudeerd is, wil ze een jaar vrijwilligerswerk gaan doen. Thelma heeft het warme van haar moeder, die in de zorgsector werkt. Ik leer veel van haar. Ik heb lief wie mij lief heeft maar wie tegen mijn schenen schopt, laat ik onmiddellijk vallen. Thelma is anders. Zij leert me dat ik niet zo hard mag zijn en maakt me toleranter. Als zij me iets heeft gezegd, denk ik daar lang over na. Dan sms ik op gegeven moment dat ze gelijk heeft en stuurt zij dat dat fijn is.’


Frank (50) is getrouwd met Myriam (56). Samen hebben ze een zoon: Arne (21).
Frank is plusvader van
Kris (36),  Stef (35), en Joost (33). Hij is ook plusopa van Kris’ zoon (6) en Stefs dochters (1 en 0).

‘Ik was 26 toen ik Myriam leerde kennen. Zij had al drie zonen uit een eerdere relatie. Mijn omgeving reageerde met gemengde gevoelens: mijn ouders waren geen voorstander en sommige ‘vrienden’ vroegen zich hardop af of ik niks beters kon krijgen. Maar dat beïnvloedde me niet. Ik koos voor vier mensen in plaats van één. Zelf had ik nog geen ervaring met kinderen en vond het wel spannend. Ik dacht niet na over de juiste aanpak. Maar Myriam en ik hebben niets overhaast, elkaar rustig leren kennen en dan steeds vaker met de kinderen erbij afgesproken. Zij woonde alleen, dus ik kwam op bezoek en op een dag ben ik bij hen ingetrokken. Het klikte vanaf dag één, omdat we er de tijd voor namen. Dat is volgens mij de beste aanpak: niks forceren en niet perfectionistisch zijn, maar het organisch laten groeien.’
‘Ik had zelf geen duidelijke kinderwens. Het kwam wel eens in mij op. Uiteindelijk kwam onze zoon er door toedoen van zijn halfbroers: zij stelden voor dat wij samen een kindje zouden krijgen. Ik heb een nauwe band met mijn pluszonen. Het is een andere liefde dan die voor je eigen kind, maar wel evenwaardig. Ik heb me nooit de slechterik, de kwaaie stiefvader gevoeld. Ik heb dan ook niet geprobeerd om hun vader te vervangen maar me eerder opgesteld als een goede vriend. Dat voelde logisch, ook omwille van het leeftijdsverschil: met de oudste scheel ik maar 14 jaar. Nooit moest ik bijsturen en het verwijt dat ik hun echte vader niet ben, kwam ook niet. Er heerste een fijn ‘mannen onder elkaar’ gevoel.
Als plusvader krijg je heel veel terug voor wat je doet: een prachtige, diepe vriendschap. Ik mocht getuige zijn op het huwelijk van Stef en bij alle vrijgezellenavonden was ik van de partij.’
‘Nu zien we elkaar niet meer dagelijks maar we staan wel altijd voor elkaar klaar. In het begin, zo’n 20 jaar geleden, deden we aan co-ouderschap. Maar mettertijd zijn de jongens bij ons komen wonen. Dat was hun keuze, en zowel hun vader als wij stonden daar achter.
We genoten allemaal van de gezinswarmte. Er heerste een gezellige drukte: wij met z’n zessen en dan ook nog hun vriendinnetjes. Elke woensdagavond gingen mijn vrouw en ik iets drinken om ook eens even alleen te kunnen zijn.
Door de komst van Arne werd ons gezin nog hechter. Dat de jongens een bloedband hadden met mijn zoon, versterkte ook onze band. Arne had  drie extra ‘vaders’ die gelijk om zijn wieg stonden als hij nog maar kuchte. De jongens waren heel betrokken en speelden met hem.  Nog steeds trekken ze er regelmatig samen op uit, het leeftijdsverschil maakt niks uit.’


‘Ook mijn relatie met hun biologische vader is goed. Er bestaat geen vijandschap tussen ons. Vorige week hielpen we Kris met zijn verbouwingen en stonden we nog samen op zijn dak twee schoorstenen af te breken.
En we zijn ook allebei dol op de kleinkinderen.  Plusgrootvader zijn, is heel plezant. Mijn vrouw en ik gaan graag babysitten. De kinderen zijn nog zo klein dat ze niet stilstaan bij het feit dat ze drie opa’s hebben – waaronder één plusopa. Ach, tegenwoordig is dat allemaal aanvaard. Misschien wordt het wel de nieuwe norm?’


(Verschenen in Het Nieuwsblad Magazine 19/01/2015)





09 januari 2015

WAT MOET U WETEN ALVORENS U PIKANTE VERRASSINGEN ONDERNEEMT?

Krappe schoorstenen. Crashdiëten. Al scheefschaatsend het nieuwe jaar in.
… wat U moet weten voor u pikante verrassingen onderneemt?

In Californië kroop een vrouw naakt in de schoorsteen van haar ex (en vader van hun kinderen) om hem op romantische wijze te verrassen. Daar moet vrouwenlogica achter schuil gaan. Nu, omdat de schouw niet breder was dan 30 cm op 30, en de vrouw wel, raakte ze geklemd. Ze riep om hulp, waarop haar ex de brandweer verwittigde en die haar kwam bevrijden. Ergo: die man hoorde plots een vreemd geluid in huis en ging zoeken waar het vandaan kwam. Stond de televisie aan? Had zoonlief een nieuwe ringtone geïnstalleerd? Zat de kat van de buren in de wasmachine? Of waren dat zowaar de tenen van zijn ex, die boven de open haard bengelden? Want dat was toch haar favoriete appelgroene nagellak? Die kleur die hem tijdens hun scheiding meermaals nachtmerries had bezorgd? Allicht ging de man kijken of zij het werkelijk was, waarbij hij zich over het hoopje as in de haard bukte om een blik in de schouw te werpen en in het donker het bleke vlees van haar billen ontwaarde. Waarop zij hem begroette: ‘Hallo John, ik ben het. Ik wilde je verrassen.’ Onmiddellijk wist hij weer waarom hij haar had verlaten: nooit gaf zij hem de cadeaus die hij écht wilde. Nimmer begreep ze zijn verlangens. En na al die keren dat hij huilend had verteld over zijn Kerstmantrauma als kind, deed ze hem dít aan. Maar er was geen tijd voor dat soort gedachten. Hij moest de brandweer bellen en de situatie uitleggen. ‘Uw ex zit naakt in de schouw? Ah, dat doet de mijne ook vaak. Maakt u zich geen zorgen: wij beschikken over de nodige ervaring en zijn al onderweg. Maakt u in tussentijd het vuur niet aan en hoe grappig het ook mag lijken: haar voetzolen kietelen is geen goed idee.’

Naakt van romantiek doen
Maar omdat de ene schouw niet de andere is, en ook de ene vrouw niet de andere, deed de brandweer er maar liefst 2 uur over om het mens te bevrijden. Misschien werd er een tijdlang aan haar benen getrokken, terwijl er op het dak een andere brandweerman onvermoeibaar aan haar armen rukte – tijdens crisissituaties loopt de communicatie wel vaker mis. Maar dan trok de brandweerman beneden toch iets harder, waardoor de vrouw naar beneden schoof en hij met zijn kromme haviksneus pardoes in haar navel belandde. Ach, hoe het dat kleine groepje mensen – dat door deze curieuze samenloop van omstandigheden in één woonkamer werd samengebracht- ook verging, het werd ongetwijfeld een verhaal dat het voormalige koppel nog vaak aan hun kinderen zal mogen navertellen. Als die er tenminste niet op stonden te kijken. U kunt zich de tekeningen op school al voorstellen, en de uitleg aan de juf. Al zou die vrouw misschien niet in de schoorsteen van haar ex zijn gekropen met het plan om naakt van romantiek te doen, als ze wist dat hun kroost er was. Die waren dan bij de babysit, die verwittigd moest worden dat  het zou uitlopen omdat mammie bloot in de schoorsteen zat.
Over de grond rollen
Nu, wat kunnen wij van deze situatie leren?  Eén: dat het niet verstandig is om aan illegale crashdiëten te doen, noch wondermiddeltjes die snel veel gewichtsverlies beloven. Zoals Telefacts bewees: dat is gevaarlijk en werkt niet. Die voor en na foto’s zijn bedrog.  Slik dus na alle copieuze maaltijden van de feestdagen geen obscure dieetpillen in de hoop dat u plots wél door de schoorsteen van uw ex past.
Twee: volgens een Brits onderzoek wordt er in januari het vaakst vreemd gegaan.  Voortdurend samen zijn tijdens de feestdagen drijft heel wat partners in de armen van een ander. Voelt ook u die drang, maakt u zich dan geen zorgen: het is normaal. Het is echter wel belangrijk dat u de juiste minnaar kiest. Volgens een onderzoek van overspelsite Victoria Milan, zoekt 75 procent van de Belgische vrouwen een gevoel van humor bij hun minnaar. Seksuele prestaties zijn ondergeschikt: er moet gelachen worden. En dat was allicht ook de hoop van de schouw-vrouw. Dat hij zou schateren om haar entree. Opdat ze samen over de grond zouden rollen van het lachen en uiteindelijk  van bil zouden gaan omdat ze daar toch al lagen en naakt waren. Maar hij begreep het niet. Misschien maar goed dat ze uit elkaar zijn.

(verschenen in Het Nieuwsblad 09/01/2015)