Fleur van Groningen vraagt zich af...
Bij zestigplussers en stervenden? Bij het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid (WIV)? Bij Pieter Loridon, die beweert de waarheid in zijn hart te hebben?
… waar moeten wij onze levenswijsheid halen?
Bij zestigplussers en stervenden? Bij het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid (WIV)? Bij Pieter Loridon, die beweert de waarheid in zijn hart te hebben?
… waar moeten wij onze levenswijsheid halen?
'Ik wou dat ik zelf oudere vrouwen in mijn leven had toen ik 30
was. Zo had ik wellicht veel sneller een evenwichtige
kijk op het leven gekweekt’, gelooft
Margaret Manning, de vrouw achter Sixty
and Me, een website voor 60-plussers. Daarom besloot ze om samen met alle
leden van die community, hun opgedane levenswijsheden te bundelen voor onwetende,
jongere medezusters. ‘Gouden raad die u moét lezen’, kopten
diverse nieuwssites. Daar kon ik als 31-jarige niet aan weerstaan. Niet alleen
omdat ik mijn eerste rimpels tracht te aanvaarden maar ook omdat ik wél een
oudere vrouw in mijn leven heb maar zij mijn kijk niet evenwichtiger maakt. Mijn
grootmoeder leert me immers dat het grootste geluk in een bord frietjes of een
stapel pannenkoeken schuilt. Maar misschien doen de dames van Sixty and Me het beter. Een paar van hun levenslessen paste ik deze week toe. Zoals ‘Zeg je partner, vrienden en familie elke dag hoe graag je ze ziet’. Het bleek niet alleen prijzig maar ook tijdrovend om dagelijks al mijn vrienden en familie op te bellen. Bovendien riepen zij na dag 3 al halverwege mijn liefdesbetuiging ‘jaja nu weet ik het wel, dahaag’ en hingen op. Voorlopig zet ik door, maar verklaar de liefde noodgedwongen aan hun antwoordapparaten. Mijn partner reageert nog wel: telkens ik hem –een roos tussen de kiezen geklemd- mijn tederste gevoelens opbiecht, zet hij Terzake wat luider en vraagt een glas wijn. Geen droomscenario maar gelukkig hebben de zestigers voor dat soort momenten ook een gouden tip: ‘Ga nooit kwaad slapen (met jezelf of je partner)’. Daarom slaap ik voortaan als ik boos ben met de buurman. Niet bevorderlijk voor de echtelijke ruzies maar hopelijk loont het in de toekomst wél. Die senioren weten immers toch waarover ze het hebben?
Dat dacht een Amerikaanse verpleegster ook. Zij ontfutselde spijtbetuigingen aan mensen op hun sterfbed. Dus terwijl die oudjes lijkbleek lagen te reutelen, haalde zij enthousiast het notitieblok boven: ‘Om welke beslissingen haat je jezelf het meest?’ De vijf vaakst voorkomende antwoorden waren ‘Ik heb te veel voor anderen geleefd’, ‘Ik heb te veel gewerkt’, ‘Ik heb mijn emoties te weinig getoond’, ‘Ik heb mijn vrienden verwaarloosd’ en ‘Ik was niet vaak genoeg blij’. Waarop die zuster allicht vroeg: ‘En ben je nu wél blij? Nee? Je zal het ook nooit leren, hé!’ En de mens in kwestie zijn laatste adem gepijnigd uitblies.
Natuurlijk zet dat aan tot nadenken. Is spijt iets is dat we per se moeten voorkomen? Niet alleen vlak voor we naar de eeuwige jachtvelden vertrekken maar tijdens ons hele leven? De dreiging daarvan, samen met al die goede raad, kan stresserend zijn. Blijkbaar mogen we geen fouten maken. Moeten we ons voortdurend afvragen of we iets doen dat wroeging zal opleveren zodra we niet meer zelfstandig naar het toilet kunnen. Terwijl dat moeilijk in te schatten is. Want meestal komen we pas achter de waarde van iets, als we het tekort eraan zélf hebben ervaren. Zoals een gebrek aan voedsel. Of liefde. Of niezen in uw elleboog. Iets wat niemand deed maar wat volgens het WIV het enige verweer tegen de griepepidemie is. Ik heb het getest met mijn rechterarm. Moeilijk om dan niet uw linkerbuurman knock-out te slaan in het openbaar vervoer.
Gelukkig wijst recent onderzoek uit dat de wijste raadgever nog steeds in onszelf schuilt. Op voorwaarde dat we doodop zijn. ‘Vermoeidheid leidt ertoe dat mensen betere keuzes maken’, klinkt het. Wie met uitputting kampt, neemt uit zelfbescherming intuïtief sneller gezonde beslissingen. Dat werd geïllustreerd door een experiment waarbij uitgeputte proefpersonen moesten kiezen tussen verschillende dagcrèmes en naar de beste pot grepen. Een lichtpuntje dus voor Kathy Pauwels, die met een burn-out kampt. Als ze niet volop de les van haar leven aan het leren is, heeft ze ongetwijfeld eindelijk de juiste dagcrème beet.
PRIKBORD
* Making-of
Na de heisa rond de kopstoot die hij Zoë Van Gastel zou gegeven hebben, nam Pieter Loridon een videoboodschap op. ‘Ik ga niet reageren’, zei hij in zijn reactie. Kwatongen beweren nu dat Loridon werd gadegeslagen terwijl hij zichzelf in zijn auto filmde. Er zouden veel takes aan te pas zijn gekomen. Zo zou hij al eens zijn tekst zijn vergeten, alsook om op de record-knop te drukken; te lang gefilosofeerd hebben; afgeleid zijn door een vogel en in zijn neus hebben gepeuterd omdat hij vergat dat hij in beeld kwam. Voorbijgangers die hun assistentie aanboden, werden woedend bedreigd met een kopstoot.
Na de heisa rond de kopstoot die hij Zoë Van Gastel zou gegeven hebben, nam Pieter Loridon een videoboodschap op. ‘Ik ga niet reageren’, zei hij in zijn reactie. Kwatongen beweren nu dat Loridon werd gadegeslagen terwijl hij zichzelf in zijn auto filmde. Er zouden veel takes aan te pas zijn gekomen. Zo zou hij al eens zijn tekst zijn vergeten, alsook om op de record-knop te drukken; te lang gefilosofeerd hebben; afgeleid zijn door een vogel en in zijn neus hebben gepeuterd omdat hij vergat dat hij in beeld kwam. Voorbijgangers die hun assistentie aanboden, werden woedend bedreigd met een kopstoot.
* Kameraadjes
Alicia Williams, werkzaam bij Duluth Animal Hospital in de VS, redde Penny de kip uit een laboratorium waar men haar wilde laten inslapen en Roo de tweebenige chihuahua uit een sloot langs de weg, daar vermoedelijk vanwege zijn misvorming achtergelaten door een broodfokker. Inmiddels zijn de beestjes onafscheidelijk, getuige de facebookpagina van het ziekenhuis.
Alicia Williams, werkzaam bij Duluth Animal Hospital in de VS, redde Penny de kip uit een laboratorium waar men haar wilde laten inslapen en Roo de tweebenige chihuahua uit een sloot langs de weg, daar vermoedelijk vanwege zijn misvorming achtergelaten door een broodfokker. Inmiddels zijn de beestjes onafscheidelijk, getuige de facebookpagina van het ziekenhuis.
* Bekken trekken
Als alternatief voor klassieke porno, kan u op de Nederlandse website ‘Beautiful Agony’ zowel foto’s van uw orgasmegezicht delen als ook die van anderen bekijken. Dat lokt veel nieuwsgierigen. Beduidend afwisselender zijn echter de grimassen die kunstrijders trekken. Opperste concentratie zou aan de oorzaak liggen. Bekijk de foto’s op www.nieuwsblad.be/grimas
Als alternatief voor klassieke porno, kan u op de Nederlandse website ‘Beautiful Agony’ zowel foto’s van uw orgasmegezicht delen als ook die van anderen bekijken. Dat lokt veel nieuwsgierigen. Beduidend afwisselender zijn echter de grimassen die kunstrijders trekken. Opperste concentratie zou aan de oorzaak liggen. Bekijk de foto’s op www.nieuwsblad.be/grimas
* Andere kijk
In de hoop dat we anders gaan kijken, fotografeerde de Nederlandse illustratrice Tineke Meirink voor haar project Stop:Watch allerlei voorwerpen waar ze nadien iets geks bijtekende. Zo werd een klink een auto, een dak een ruiter. Op www.stop-watch.nl kan u op de foto’s klikken om te zien wat haar fantasie ervan maakte.
In de hoop dat we anders gaan kijken, fotografeerde de Nederlandse illustratrice Tineke Meirink voor haar project Stop:Watch allerlei voorwerpen waar ze nadien iets geks bijtekende. Zo werd een klink een auto, een dak een ruiter. Op www.stop-watch.nl kan u op de foto’s klikken om te zien wat haar fantasie ervan maakte.
* Cartoon v/d week
