23 juli 2012

AGONY AUNT 21/07/12


Schrijfster en cartooniste Fleur van Groningen, geeft wekelijks advies met een knipoog.
Ook een vraag? Mail naar
fleur.van.groningen@nieuwsblad.be

Een vriendin van me durft zich nogal boertig te gedragen in gezelschap en heeft dat totaal niet door -  hoop ik toch. Ze peutert tussen haar tanden, geeuwt luidkeels, speelt haar schoenen uit en legt haar voeten op stoelen of tafels. Ik vind dat niet echt fijn gemanierd maar durf er - als man - niets van te zeggen. Bestaat er een subtiele manier om haar er attent op te maken?

Waarom zou je subtiel zijn tegen iemand die niet weet wat subtiliteit is? Noem de dingen toch bij naam.  Kan jouw vriendin  daar niet tegen, dan moet ze maar snappen dat jij het net zo moeilijk hebt met haar onverbloemde ajuinboeren.  Maar als blijkt dat ze het inderdaad niet beseft én er iets aan wil doen, kan je haar helpen. Niet met een schop onder tafel, maar door haar gedrag te kopiëren.  Wees haar spiegel. Werkt dat niet, dan kan je je beroepen op het Little Albert Experiment. De Amerikaanse psycholoog John Watson liet een onschuldige kleuter naar afbeeldingen van dieren kijken. Telkens er een witte rat in beeld kwam, verraste hij het knaapje met oorverdovend lawaai. Zo ontwikkelde kleine Albert een panische angst voor witte ratten. Nu, wat Watson kon, kan jij natuurlijk ook. Door 2 deksels van vuilnisemmers tegen elkaar aan te slaan telkens je vriendin in de fout gaat, conditioneer je haar in een handomdraai.   Die tip kreeg ik trouwens ooit van Lieven Scheire, die onlangs zijn verloving aangekondigde. Het werkt dus écht.

Een vriendin van mij slaagt er altijd in om in gezelschap, het gesprek op zichzelf te betrekken. Mocht ze nu met fantastische verhalen of intelligente inzichten aankomen, dan was dat niet zo’n probleem. Maar eerlijk: zo interessant is het niet. Het is vooral vrij egocentrisch  en de ambiance wordt er ook niet beter op. Volgens mij halen vrouwen dit vaker uit dan mannen, hoe zou dat komen? En bovenal:  hoe lossen we het op?
Mag ik je een citaat van de Duits-Amerikaanse psycholoog Erich Fromm voorschotelen?  ‘Niet met eigenliefde, maar juist met haar tegendeel is egoïsme identiek. De narcistische mens blijkt in de diepste grond niet op zichzelf verliefd, maar juist van afkeer en haat jegens zichzelf vervuld.’  Een waarheid als een koe. Wat je jezelf geeft, heb je niet van een ander nodig. En omgekeerd:  haat je jezelf, dan zoek je de liefde en bevestiging van anderen op. Hoe dieper die haat, hoe hoger de nood.  Ik kom regelmatig op verplichte feestjes met BV’s terecht.  Veel van hen doen niet anders dan het gesprek op zichzelf betrekken. Niet omdat ze zo vol zijn van zichzelf maar juist omdat ze het slachtoffer van hun bekendheid zijn geworden: ze horen zoveel meningen over zichzelf, dat ze die geloven en niet meer op hun eigen gevoel durven afgaan. Daarom zoeken ze zo veel mogelijk positieve reacties op, om hun onzekerheid te bestrijden. Pijnlijk en vermoeiend.
Dat vrouwen vaker in dit soort gedrag vervallen komt volgens mij omdat vrouwen meestal gevoeliger zijn voor ‘wat de anderen wel niet zullen denken’, dan mannen. Terwijl iemands mening toch vooral iets over die persoon zelf zegt. Daarnaast zijn mannen vaak introverter en meer het type voor ‘geen woorden maar daden’- in geval van knagende onzekerheid is  De Daad, de egobooster bij uitstek.
Misschien moet je er eens voorzichtig met je vriendin over praten, onder vier ogen? Wees mild: haar egoïsme komt voort uit onzekerheid, niet uit arrogantie.   Maar genoeg over jullie, laten we het eens over mij hebben! Persoonlijk heb ik ook de kwalijke eigenschap om te veel over mezelf te lullen, als ik me ergens niet op mijn gemak voel. Maar dat lost zich steeds vanzelf op in het gezelschap van mensen waarbij  ik me goed voel en waar ik mezelf kan te zijn. Als jouw vriendin beseft dat jij haar bondgenootje bent, voelt ze misschien, net als ik, veel minder de drang om (onbewust) naar de goedkeuring van anderen te vissen.


Ik maak me zorgen over mijn broer. Hij is in de 30 maar woont nog steeds bij onze ouders. Hij heeft nog maar nauwelijks een vriendin gehad. Soms vraag ik me af of hij aanleg voor autisme heeft of homo is, maar dat geloof ik toch niet. Kan een mens zo'n aard kunnen hebben dat hij écht gelukkig is in het ouderlijk huis? Want dan ben je toch op een bepaalde manier geïsoleerd van de wereld?
Misschien wil jouw broer niet te veel verantwoordelijkheid en is hij verre van ambitieus – dan is dat zijn goed recht.  En er zijn absoluut mensen die gelukkiger worden van een zeker isolement. Verschil moet er zijn. Maar het is ook mogelijk  dat jouw broer onzeker is en denkt  dat hij de wereld niet alleen aankan. Dat kan komen door een dominante vader. Eentje die zijn zoon het  oedipuscomplex ontzegt waardoor die  - in plaats van zijn vader als rivaal te zien, zich te verzetten en hem voorbij te steken-  klein gehouden wordt.  Is dat het geval bij jouw broer, dan kan je proberen om hem meer zelfvertrouwen te bezorgen. Geef hem complimenten, vraag naar zijn mening, neem hem in vertrouwen en laat hem jou eens helpen waardoor hij zich nuttig voelt. Toon je broer een leven zonder ouders, zonder dat hij zich onveilig hoeft te voelen. Leg ook gerust eens een schetenkussen op papa’s stoel of draai wat laxeermiddel door zijn soep: niets relativeert een overheersende vader meer dan zijn fysieke ongemakken.  Ook steeds opvallend efficiënt:  met zelfbruiner een clownsgezicht op zijn slapende hoofd tekenen. Ik bedoel maar: Patrick Dewael wordt ook nooit au sérieux genomen.


Het seksleven van een koppel dat al meer dan 15 jaar samen is, kan best wel wat spanning gebruiken.  Bij ons komt het er nog nauwelijks van. Maar ik stel vast dat mijn vrouw na films met Johnny Depp plots wél zin heeft en tijdens de seks haar ogen sluit. Met wie vrijt ze dan?
Vergeef me dat ik even glimlach. Dat kwam niet door jou hoor, maar door de gedachte aan Johnny.  De kans is inderdaad groot dat jouw vrouw over hem fantaseert. Maar je zegt zelf dat jullie seksleven wel wat spanning kan gebruiken. Wees dus blij dat het bij rustig fantaseren blijft en ze je niet smeekt om aan ponyplay of andere uitputtende rollenspellen te doen.  En wees ook héél blij dat ze niet plots met een voorbindpenis voor je neus staat.  Anderzijds… kan jij Johnny niet overbodig maken?  Vermoedelijk heeft je vrouw een overdreven romantisch beeld van die kerel, dat volstrekt niet met de werkelijkheid strookt  (een man die zo veel juwelen draagt als Depp, is een narcist en enkel met zichzelf bezig).  Dat beeld  geeft aan waar jouw vrouw nood aan heeft. Verrassingen, aandacht, zich extra vrouwelijk voelen dankzij een mannelijke man (denk die juwelen even weg)… Ook al ken je elkaar al heel lang, je mag elkaar nooit te vanzelfsprekend gaan vinden. Maak haar terug het hof Peter, voor het te laat is. Tenzij jij liever lui over Megan Fox fantaseert.
 


(eerder verschenen in Het Nieuwsblad)