07 december 2012

What's in a name?


What’s in a name?
Men durft al eens alle artiesten over dezelfde kam scheren en fluisteren dat het stuk voor stuk grote kinderen zijn. Kinderen die gesubsidieerd worden om hun verantwoordelijkheden te ontvluchten. Kinderen die niet weten wat er in de echte wereld gebeurt en van hun omgeving eisen dat dat vooral zo blijft. En nét toen de artistieke tak van onze bevolking kon aantonen dat ze toch ook hard werkt  al zingt ze geen protestliederen aan de poorten van Ford Genk, nét toen ze er in slaagde om eindelijk au sérieux genomen te worden waardoor de roerende voorheffing op auteursrechten hetzelfde bleef, net toén besloot ze het op de valreep toch nog even te verpesten. Alsof er niet genoeg echte problemen in de wereld zijn, moest er gezanikt worden over godbetert de naam van een Antwerps plein. Toen Tom Lanoye in zijn pen kroop om in verrukkelijke zinnen de meest potsierlijke beschuldigingen jegens Bart De Wever te formuleren, omdat die weigerde
om het Pieter De Coninckplein om te dopen in het Herman De Coninckplein, schaarden alle andere creatieve kindjes zich terstond achter de artistiekste jongen van de klas en werd er gekrijst om het plein als ware het de Sixtijnse kapel. (Voor het gemak werd even vergeten dat BDW op geheel democratische wijze tot burgemeester werd verkozen, en niet Lanoye.) ‘Verwende, grote kinderen’, zou u kunnen denken. En dat in de tijd van Sinterklaas. Laat ons vooral niet vergeten dat sommige artistieke types hun vrije tijd besteden aan het uitdelen van soep aan armen en daklozen op een ander Antwerps plein. Maar toch. Velen die aan kunst zouden moeten doen, doen sinds 14 oktober enkel nog aan angst. Elke gelegenheid om BDW als de grote boeman af te schilderen is een goede en als de man het woord ‘idioot’ in de mond durft te nemen (wat de lading toch behoorlijk dekt) wordt ook daar weer een hetze rond ontketend. Waarvan de oppositie natuurlijk handig gebruik maakt. Steeds meer anti N-VA-ers veranderden uit protest hun profielfoto op Facebook in een afbeelding met  het woord ‘idioot’. Trots  om de andere kant van dezélfde medaille te zijn, in plaats van voor zichzelf te denken. We hebben blijkbaar niks beters te doen dan lange tenen te kweken terwijl andere mensen zich afvragen of ze de kou wel zullen overleven, in een doos op een plein waarvan het naambordje is ondergesneeuwd. Behalve Tom Lanoye, die kon zich niet verdedigen in Terzake omdat hij overwintert in Kaapstad. Volgens de geruchten zet hij zich daar in om het Groenmarktplein om te dopen tot  het Groenbrilplein.
 ***
Ook acteur Walter Michiels leek even de reputatie der creatievelingen te willen besmeuren. Ooit speelde hij de populaire Pico Coppens in F.C. De Kampioenen – misschien niet meteen de favoriete tv-serie van de culturele elite, maar kom. Tegenwoordig gaat hij zijn partner met de bezemsteel te lijf tot haar vals gebit eruit vliegt – aldus haar advocate. Michiels riskeert nu 4 maanden cel tenzij hij in therapie gaat. En dat allemaal omdat hij zich zo picobello kon inleven in de rol van Christian Grey uit Vijftig Tinten Grijs.
***
Met of zonder roe, wereldproblematiek of niet, wellicht hebt u één van uw laatste Sinterklazen mét Zwarte Piet achter de rug. Want meer nog dan roet zou er racisme aan zijn wangen kleven. Zwarte Piet, die zijn kleurtje enkel aan het klauteren door schoorstenen dankt, wordt aan ons voorgesteld als ware hij een zwarte medemens. En dat zou beledigend zijn. Niet voor Wouter Van Bellingen die onlangs lachend voorstelde om model te staan voor een standbeeld van Zwarte Piet  in St. Niklaas (dat er overigens niet komt), maar ja, wat weet hij er nu
van. Er zijn gelukkig precedenten. Zo besliste het hof van beroep, nadat enkele organisaties een klacht hadden ingediend tegen het in hun ogen racistische ‘Kuifje in Congo’, dat het stripalbum niet uit de handel moest worden gehaald omdat er geen sprake was van opzettelijk racisme. Hergé zou zijn lezers niet tot discriminatie aanzetten en het album diende enkel ter ontspanning. Maar hoe zit het dan met Zwarte Piet? Dient die niet louter ter ontspanning? Misschien moeten we gewoon zijn naam veranderen. ‘Sinterklaas en Herman De Coninck’ klinkt alvast heerlijk cultureel verantwoord. Als daar maar geen ruzie van komt.

 

In de marge

* Handjevol
Uit onderzoek blijkt dat mannen vallen op vrouwen met dezelfde gelaatstrekken. Een honderdtal mannen kreeg foto’s van vrouwen voorgeschoteld en wat bleek? Hoe meer  ze op henzelf leken, hoe aantrekkelijker de vrouwen werden bevonden. Ik vroeg het even na en jawel, ook mijn lief vindt dat wij op elkaar lijken. (Dat zou hij wel willen, ja.)  Toch mag er ook nog wat verschil zijn. Mannen willen liever geen ‘moob’s’ oftewel man boobs.
Borstverkleiningen voor mannen zijn tegenwoordig big bussiness. In Groot-Britannië is het aantal verkleiningen de afgelopen 5 jaar zelfs verdubbeld.  Dan weet u ook weer wat u dit jaar voor manlief onder de kerstboom moet leggen.

* Lang zouden ze leven

 Onlangs stierven zowel de oudste vrouw als de langste vrouw ter wereld. Besse Cooper werd 116 en gaf de titel van de oudste mens ter wereld door aan de Italiaans-Amerikaanse Dina Manfredini, die 115 is en slechts een paar dagen ouder dan de Japanner Joroemon Kimura. De langste vrouw ter wereld was 2,36 m lang en werd maar 40. Als kind kreeg de Chinese 
Yao Defen een groeispurt door een tumor die te veel groeihormonen veroorzaakte. Op haar 15de was ze al langer dan 2 meter en werd ze door haar ouders in een circus ten toon gesteld. In de Guinnes World Records is ze trouwens foutief opgenomen met 2,33 m.

* Eyeopener
Stelt u zich nog vragen over het leven, dan zijn die bij deze opgelost. De makers van Southpark maakten een fijn filmpje met de wijze woorden van de Britse filosoof Allan Watts. Niet voor gevoelloze kijkers.
http://www.nieuwsblad.be/southpark

*Nachtbraken
NASA heeft indrukwekkende foto’s vrijgegeven van onze planeet bij nachte. Het gaat om compositiebeelden, gemaakt van meerdere foto’s die op heldere nachten werden genomen door een satelliet die – in tegenstelling tot de meeste satellieten- uitgerust is om ’s nachts te fotograferen. Op de foto’s is duidelijk te zien hoe het komt dat zelfs ons land vanuit de ruimte zichtbaar is en vaak door astronauten wordt gebruikt als oriëntatiepunt. 
http://www.nieuwsblad.be/nachtbraken

PS: Het Pieter
De Coninckplein ziet er opeens wel héél erg klein uit, vergeleken met de rest van de planeet, vindt u ook niet?

(‘De week van Fleur’, op 07/12/12 verschenen in Het Nieuwsblad)

31 oktober 2012

Column: Spiritualidinges

Spiritualidinges
“Wees gewoon gelukkig. Voel de liefde.” Hij spreekt Engels met een Duits accent. Voor me zit een bijna 70 jarige Peter Pan. Zijn bruine, gerimpelde huid contrasteert fel met de perzikwangen van zijn 35 jaar jongere vriendin. Zij is bij ons om haar geliefde voor te stellen. Een jaar geleden liet ze alles achter om hem naar Zuid-Afrika te volgen. Hij noemt zich diep spiritueel, ik ruik goeroe. Hij h
eeft zijn eigen leer ontwikkeld. Zij volgde één van zijn cursussen in Zuid-Afrika en bij terugkomst, bleef hij haar raadgever via Skype. Even God bellen was nog nooit zo gemakkelijk. Tijdens een seminar in Nederland, werd het wat. Ze is dolverliefd en straalt. Dat verheugt me maar over hem heb ik toch mijn twijfels. “Hoe kan je gewoon gelukkig zijn”, kaats ik terug. In ons gezelschap bevinden zich mensen die door het leven verre van mild behandeld zijn. “Er komen toch moeilijkheden op je pad. Dan heb je 2 keuzes. Of je blijft hangen in de slachtofferrol en ontneemt jezelf alle macht om er iets aan te doen. Of je onderzoekt welke lessen je kunt leren en haalt uit iets akeligs, toch iets goeds. Doen alsof er niets aan de hand is en gewoon ‘happy’ zijn, lijkt me onmogelijk.” Geïrriteerd kijkt hij me aan, dan tovert hij een zoete glimlach op zijn gezicht. “Ach kind. Neem de binnenweg. Je hoeft niks te leren, voel de vreugde. Neem het van mij aan, ik ben een stuk ouder.” Ik zucht. Begrijp me niet verkeerd, ik heb niets tegen spiritualiteit en verdiep me er regelmatig in: ik denk nu eenmaal na over het leven en de menselijke psyche, en dan loert spiritualiteit om de hoek. Maar ik wens wél met beide voeten op de grond te blijven in plaats van te vluchten tussen engelen, dreamcatchers en regenbogen. Spiritualiteit draait om zelfkennis, het mag geen excuus zijn om verantwoordelijkheid te ontduiken. “Choose life. Choose a job. Choose a career. Choose a family. Choose a fucking big television. (…) I chose not to choose life: I chose something else”, zei Ewen Mcgregor in Trainspotting, met een leuker accent dan mijn Duitse disgenoot. Die zit voor zover ik weet niet aan de heroïne maar een injectie new age heeft blijkbaar hetzelfde effect. Samen met zijn vriendin heeft hij zijn eigen Nooitgedachtland gebouwd in Zuid-Afrika. Ze hebben er een huis met een groot stuk land en doen waar ze zin in hebben. Werken hoeft niet, het weer is heerlijk, de natuur prachtig en niemand doet lastig. Hun enige verantwoordelijkheid is bij vertrek de ramen sluiten om nieuwsgierige apen buiten te houden. Geen betere plek om gewoon happy, the love te voelen. “Maar hoe houd je je overeind in de echte wereld. Waar kinderen moeten verzorgd worden, collega’s lastig doen, geliefden met problemen kampen en rekeningen betaald moeten?”, probeer ik nog. Het zeventigjarige jongetje dat niet wilde opgroeien, wil dat nu ook niet. Ontwijkend schermt hij met moeilijke spirituele termen en gaat dan over op ongevraagd advies (blijkbaar heb ik problemen). Ik vertrek zo gauw ik kan. Nadien hoor ik dat hij nog verteld heeft over zijn ontmoeting met de incarnatie van Saint Germain, die edelstenen uit zijn oogballen liet rollen. Hij kreeg er zelf ook één maar die is nu– verrassing!- kwijt. Als ik later die dag op de behandeltafel van mijn acupuncturist lig, worden er naalden in me geduwd op het ritme van StuBru. “Je kunt spiritueel vast veel bereiken, ergens in een afgelegen oord”, zegt de man. “Ik wil het praktiseren in het echte leven.” Die wijsheid onderstreept hij door luid mee te zingen met Queens of the Stone Age. “Heb ik al verteld dat ik hen op Werchter zag?”

24 augustus 2012

Free Pussy!

Honderd jaar aan historische wetenschappelijke gegevens, levert het bewijs dat vrouwen alsmaar slimmer worden én dat hun IQ dit jaar zelfs dat van hun mannelijke soortgenoten voorbij stak. Daar waarschuwden de Maya’s natuurlijk al veel langer voor. Maar misschien hoeft vrouwelijke intelligentie anno 2012 niet per se het einde van de wereld te betekenen, nu mannen zich niet langer in veren hullen. Anderzijds is haantjesgedrag nog steeds bijzonder populair. Behalve down under. De Nieuw-Zeelandse psycholoog James Flynn was er als de kippen bij om het grote nieuws aan een Britse krant te verklappen – vermoedelijk onder druk van zijn moeder, minnares of echtgenote. Ogenblikkelijk ging het nieuwtje rond op de Twitter- en Facebookprofielen van duizenden vrouwen, die sinds het begin van de evolutieleer niet meer zo apentrots waren geweest. Zelfs Peter Vandermeersch, pas nog uitgeroepen tot de meest invloedrijke Belgische journalist op Twitter, slikte zijn mannelijke trots in en postte het desbetreffende artikel als één van de eersten - vermoedelijk onder druk van zijn secretaresse. Jammer genoeg voor de vrouwelijke Russische bevolking, heeft de secretaresse van Poetin niet zoveel invloed. Dat ondervonden enkele leden van Pussy Riot die ondanks hun superieure intelligentie, alsnog met twee jaar strafkamp werden opgezadeld. Eén jaar strijken en één jaar dweilen, als ik me niet vergis. Sindsdien hangen de Russische straten vol spandoeken met opschrift ‘Free Pussy’. Dat trekt toch het verkeerde soort toeristen aan. Ik zou president Pussy er gerust eens zelf op willen attenderen, maar strijken kan ik al.
Aartsrivaal Amerika weet het vrouwenbrein in elk geval wél te waarderen. De
Augusta National Golf Club, één van de exclusiefste golfverenigingen van de VS, besloot om na 80 jaar voor het eerst vrouwen – vrijwillig- in hun ledenbestand op te nemen. In het VRT-journaal sprak men over één van de laatste ‘heilige huisjes’ dat omver leek te vallen. Zodra er vrouwen binnenlopen, is een huisje dus niet langer heilig. In de Grote Moskee van Brussel, op een steenworp afstand van de Reyerslaan, kunnen ze vast nog wel een extra imam gebruiken, beste Wim De Vilder. Nee, dan komen ze bij de concurrentie toch een stuk geëmancipeerder uit de hoek. Dat bewijst de deelnemerslijst van het komende, tiende seizoen van De Slimste Mens ter Wereld. Weldoener Woestijnvis deed zijn best om twee minderheden op de deelnemerslijst te krijgen: Vrouwen en Onbekende Vlamingen. Toegegeven, op papier zijn dat meerderheden. Maar op papier is niet op tv. Met 12 vrouwen op 34 kandidaten, zat er nooit méér oestrogeen in De Slimste Mens. En een juiste kadrering zou niet alleen wonderen kunnen doen voor de kijkcijfers, ook de gezondheid van de mannelijke kijkers kan erbij gebaat zijn. Uit een recente studie blijkt immers dat mannen die naar borsten staren, een langere levensverwachting hebben. (Voor alle duidelijkheid: het gaat hier om vrouwenborsten. Wijlen de boezem van Bart de Wever had geen levensverlengend effect.)
Beslist iets waar de Oekraïense protestgroep Femen toch eens over moet nadenken met die superieure hersenen van hen. Want met al dat blote tieten gezwaai, blijven hun conservatieve vijanden wél des te langer rondlopen. Nee, dan is er over de fluo badmutsen van Pussy Riot toch veel beter nagedacht. Maar dat geheel terzijde.In ieder geval draagt Woestijnvis zo niet alleen een steentje bij tot onze algemene kennis maar ook tot de vergrijzing. En zal het de kloof tussen het Vlaamse mannen- en vrouwenbrein, de komende tijd wellicht alleen maar vergroten. Ik weet nu eenmaal als geen ander dat mannen niet meer logisch kunnen denken zodra ze borsten in het vizier krijgen. Of we nu slechts onder ons getweeën zijn of in gezelschap, tijdens hinderlijke discussies leg ik mijn veel te begaafde man steevast het zwijgen op door even met mijn voorgevel te wiebelen. Als razend slim argument kan dat tellen, nietwaar. Of zoals Robin Williams al zei: “En dan realiseer je je dat God de man een penis en hersenen gaf, maar niet genoeg bloed om ze tegelijk te gebruiken”. God moet dus wel een doortrapte vrouw zijn, De Vilder. En mocht er dit jaar toch een man de finale van de Slimste Mens winnen, dan is dat wellicht omdat zijn vrouwelijke rivale ongesteld was (of belangrijker zaken aan haar hoofd had dan een televisiespelletje). Maar eigenlijk hoeft u niet tot die finale te wachten om te kunnen concluderen dat vrouwen werkelijk slimmer zijn dan mannen. Het bewijs zit hem al in de deelnemerslijst: Laurens – De Lau- Nuyens doet mee, zijn zus Astrid Bryan doet dat niet.

20 augustus 2012

AGONY AUNT 18/08/12


Beste Fleur,
Mijn nieuwe vlam en ik zullen binnenkort voor het eerst het bed delen. Nu merk ik dat veel mensen zich tegenwoordig down-under scheren en dat de meningen daarover nogal verdeeld zijn. Hoe kom ik er op een onopvallende manier achter wat mijn vriendin het liefste ziet?
Raymond V.
Lieve Raymond,
De één voelt zich comfortabeler in een behaaglijk pelsje, de ander ziet de eigen venusheuvel graag romantisch het maanlicht weerkaatsen.  Eigenlijk ben ik van mening dat iedereen maar voor zichzelf moet beslissen wat hij met zijn kruispluis doet. Tegen je zin ontharen of bebossen, houd je op termijn niet vol. Maar goed. Het is allemaal nog pril en jij wil gewoon heel graag scoren. Vooruit dan maar. Waarom nodig je je vlam niet eens uit voor een etentje? Stal je scheerspullen op voorhand uit in de badkamer maar trim nog niks. Laat vervolgens Het Schaamhaarboek van seksuologe Kaat Bollen  ‘onopvallend’ op de keukentafel slingeren. Toegegeven, de kans bestaat dat je vriendin gaat denken dat schaamhaar één van de geheime ingrediënten van je spaghettisaus is. Maar de kans is groter dat zij tijdens het bladeren haar mening omtrent lichaamsbeharing onmiddellijk kenbaar maakt. Vervolgens kan jij, tussen de soep en de patatten, in de badkamer stiekem even de nodige aanpassingen uitvoeren. Pas wel op met al te haastige ingrepen, je wil haar geen worst serveren. Nu ja… toch niet op die manier.

Lieve Fleur,
Ik ben nogal onzeker, vooral in gezelschap. Als iemand me een opmerking geeft, huil ik gemakkelijk. Ik kan er niets aan doen en het maakt me nog onzekerder. Daardoor huil ik nog gemakkelijker. Het is een vicieuze cirkel. Vooral in professionele omstandigheden is dat erg lastig. Heb je een tip?

Brigitte S.
Beste Brigitte,
Huilen is een manier om stress te verlichten. Maar vaak is het geen reactie op andermans daden, maar op de conclusie die jij er uit trekt. Je huilt dus eigenlijk omdat je jezelf kwetst met een pijnlijke gedachte. Alleen gaat dat zo snel, dat je er geen erg in hebt. Elke opmerking zal jij interpreteren vanuit je onzekerheid. Je pijnigt dus jezelf met zelfkritiek.  “Ik kan het niet”, “Niemand houdt van mij”, “Ik ben lelijk” en “Ik mag niet bestaan”- om er maar een paar te noemen. Zaak is om die gedachten te leren onderscheppen en er een constructieve voor in de plaats te zetten. Als je de tranen voelt prikken, experimenteer dan eens met snel iets liefs over jezelf te denken.  Hard  op je neus drukken helpt volgens sommigen ook goed, maar of dat zo professioneel overkomt tijdens een vergadering, weet ik niet. Tenzij je bij de cliniclowns gaat, natuurlijk.

Hoi Fleur,
Ik heb een gênant probleem. Mijn vriend en ik zijn al jaren dolverliefd en sinds maart ouders van een zoontje.  Alhoewel ik nooit zo gelukkig ben geweest, heb ik geen zin meer in seks. Hij  voelt zich afgewezen en dat brengt mijn relatie in gevaar. Hij blijft proberen,  ik zoek excuses. Maar ik wil niemand anders. Af en toe geef ik toe, maar ik moet me dan echt forceren.  Soms krijg ik dan wel zin, meestal wil ik gewoon dat hij snel klaar is. Wat is er mis met mij? Wij zijn nog maar 27 en ik wil niet dat mijn vriend het ergens anders gaat zoeken. Maar vooral: ik wil hem niet blijven kwetsen.
L.L.
Lieve L.,
Je bent niet de enige. In mijn omgeving hoor ik dit vaak. “Na mijn bevalling stond mijn lijf volledig in functie van de baby. Mijn man moest er af blijven. Maar na een jaar kwam de zin in seks vanzelf terug”, vertelde een vriendin mij onlangs nog. Aanvaarding lijkt mij de eerste stap. Zolang je je tegen iets verzet, kan het niet veranderen. Omdat je je dan blindstaart op één ding en niet het hele plaatje -en dus ook niet de oplossing- ziet. Aanvaard dat je tijdelijk minder zin hebt en praat er over met je vriend. Als jullie elk in stilte blijven rondlopen met frustraties en onzekerheden, wordt de afstand tussen jullie steeds groter. Dat is alles behalve bevorderlijk voor  ‘de goesting’ én jullie relatie.  Terwijl een goed gesprek voor verbondenheid zorgt en dat leid al eens tot seks…  Aanvaarden lukt makkelijker als je beseft dat er een reden is voor je ‘probleem’. In jouw geval kan de oorzaak zowel fysiek als psychisch zijn.  Laat je nakijken bij de dokter: misschien heb je een verstoorde hormoonhuishouding.  Is dat niet zo, dan zit er je mogelijks iets dwars. In geval van onbewuste gevoelens, brengt een leeg blad papier al eens soelaas. Je schrijft op wat er in je omgaat en voor je het weet komen er onverwachte dingen naar boven.  Tot slot: waarom las je niet af en toe een babyloze uitstap voor jullie tweeën in? Koppeltijd. Want je mag elkaar, tussen al die Zwitsalflesjes, niet uit het oog verliezen. 

Beste Fleur,
Ik heb jouw carrière gevolgd en zou je graag om job advies vragen. Ik ben jong en ambitieus. Mijn creatieve studies heb ik afgerond en ik ben op zoek naar werk. Alleen  verloopt dat niet zoals ik gehoopt had. Talent is niet genoeg, blijkbaar willen ze ook ervaring. Wat raad je me aan?
Jerre De Preater
Beste Jerre,
Ik pleit voor talent, doorzettingsvermogen en… empathie. Blijf volhouden: ook al krijg je geen reactie, het zorgt ervoor dat je niet vergeten wordt. Vraag in geval van afwijzing naar feedback en haal daaruit wat je kunt gebruiken. Wees niet te bang en probeer mensen niet te idealiseren. Het is niet omdat ze al langer meedraaien, dat ze altijd gelijk hebben. Blijf trouw aan jezelf: authenticiteit spreekt aan.   Ben je er uit wat je zelf wil, verplaats je dan ook in een ander. Bedenk niet alleen wat een bedrijf jou kan bieden, zoek ook uit wat jij voor hen kunt betekenen. Verdiep je in de behoeftes van dit moment. Denk vooruit en wees origineel. Als jij bovenop je talent ook inzicht kunt bieden, ben je een waardevolle aanwinst. Maar probeer tijdens je zoektocht vooral nog even te genieten van je vrije tijd in plaats van je er aan te storen. “Als je geen tijd meer hebt voor jezelf en nooit meer uit vissen kunt gaan, dan heb je succes”,  klaagde Johnny Cash, toen hij het zelfs te druk kreeg voor neuspeuteren.


eerder verschenen in Het Nieuwsblad

13 augustus 2012

AGONY AUNT 11/08/12


Schrijfster en cartooniste Fleur van Groningen, geeft wekelijks advies met een knipoog.
Ook een vraag? Mail naar
fleur.van.groningen@nieuwsblad.be



Hey Fleur,
Vijf jaar geleden leerde ik een meisje kennen en was op slag verliefd. Zij had toen een relatie. Inmiddels heeft ze een andere vriend en een kindje. We zijn vrienden geworden. Maar ik ben nog steeds verliefd op haar. Wat doe ik?
Jeroen B.

Ook verliefd worden op een onbereikbare medemens, valt onder bindingsangst. Het blijft bij veilig fantaseren zonder dat je iets in daden moet omzetten-  masturberen niet meegerekend. Je zou kunnen beweren dat  je geen bindingsangst hebt  omdat jij wél wil maar zij niet. Maar dat jij al 5 jaar genoegen neemt met iemand die jou niet wil, is juist het bewijs. Vermoedelijk ben je onbewust bang om iemand héél dichtbij te laten. Dat heeft te maken met te veel zelfkritiek. Iemand die met jou samenleeft, ontdekt al  jouw geheimpjes en mindere kantjes -die je voor een gewone vriend kunt verbergen- en zou die zelfkritiek kunnen bevestigen. En niets doet meer pijn dan kritiek van een geliefde. Z
elfacceptatie is de enige oplossing voor je bindingsangst. Is dat te hoog gegrepen?  Word dan verliefd op een idool. Wat denk je van Betty? Die heeft het dezer dagen veel te warm in haar nieuwe clip, te zien op youtube. Dat wordt stomend gezellig, met de laptop in bed!
PS:
K
om op, gun jezelf gewoon iemand die jou helemaal ziet zitten.
Hallo Fleur,
Ik krijg regelmatig nare opmerkingen van mijn partner en we hebben daar altijd discussies over. Hij vindt dat ik dat moet kunnen relativeren. Maar als je alles relativeert, ontstaat er dan op den duur geen gewetenloosheid? Dat zie ik toch om mij heen gebeuren.
Yolande V.

Niemand heeft dezelfde standaarden. Van zodra je met mensen moet samenleven – of dat nu op het werk is, in een relatie of een gemeenschap- word je daarmee geconfronteerd. Als niemand rekening met elkaar houdt, loopt het in de soep. Anders zouden er ook geen verkeersregels of wetten nodig zijn. Telkens jouw partner je kwetst en jij dat aangeeft, confronteer je hem met jouw grenzen. Dat is een goede zaak. Doe je dat niet, dan geraak je op termijn gefrustreerd en ongelukkig. Dat zou toch niet zijn doel mogen zijn. Je partner kan beter zijn verantwoordelijkheid nemen in plaats van die volledig op jou af te schuiven. Misschien dien jij inderdaad wat te leren relativeren, maar alleen als hij leert om diplomatischer en empatischer uit de hoek te komen. Zo brengen jullie elkaar iets bij en dat is constructief. Lukt hem dat niet, dan stel ik je partner een carrière als ambtenaar voor.

Lieve Fleur,
Vrienden van ons zijn onlangs gescheiden. ‘s Zomers houden wij al eens graag een bbq voor al onze vrienden. Maar wie moet ik uitnodigen, haar of hem? Ik kan ze toch niet allebei vragen? Stel dat ze ruzie gaan maken. Zal ik dan maar geen van beiden uitnodigen?
Marjolein D.

Ik hoor dit wel vaker: gescheiden koppels verliezen veel vrienden, juist vanwege dit soort situaties. Fijn dat je weigert om partij te kiezen want wat er tussen 2 mensen gebeurt, is iets tussen hen. Ik kan me voorstellen dat je vrienden na hun breuk liever niet ook nog eens paria’s willen worden in hun vertrouwde vriendenkring. Waarom noem je de dingen niet gewoon bij naam? Mail hen allebei, en vraag wat zij zelf de beste oplossing vinden. Zo sluit je hen niet buiten. Loopt het de avond zelf toch wat uit de hand? Dan is dat ook maar zo. We zijn allemaal mensen en zouden beter  wat begripvoller en vergevingsgezinder worden, in plaats van emotionele kwetsbaarheid tot het laatste taboe te herleiden. Offert één van de twee zich op om niet te komen? Spreek dan op een ander moment met die persoon af. Als alles plots verandert,  is het fijn als vriendschappen wél hetzelfde blijven.

Hallo Fleur,
Een tijdje geleden heb ik via mijn zus een hele toffe madame leren kennen. Ik voel iets voor haar. Maar ze is afhoudend. Soms ziet ze me staan, soms niet. Als we samen met mijn zus zitten te kletsen en ik over andere meisjes praat, hoor ik jaloezie in haar stem. Vervolgens lacht ze dat weg. Wat moet ik doen?
Pieter-Jan W.

Twee mogelijkheden. Ofwel is ze echt jaloers en moet ze moed verzamelen. Ofwel projecteer jij je eigen gevoelens op haar, en beeld je je in dat ze jaloers is omdat je de afwijzing niet kunt verdragen.  In beiden gevallen sta je vrij machteloos: je kunt haar nu eenmaal niet dwingen. En hoe graag jij haar ook wil, de voorwaarde voor een fijne relatie is dat zij jou minstens even graag wil. Je kunt wachten tot ze toenadering zoekt, maar misschien gebeurt dat niet. Het enige wat je kan doen is haar vertellen over je gevoelens. Dan weet je meteen waar je staat. Houd wel rekening met een mogelijke afwijzing. Dat zou niks zeggen over jou als persoon, maar enkel betekenen dat jullie nu niet bij elkaar passen. Neem dan een voorbeeld aan Guy Van Sande. Die diept na elke mislukte liefde wel ergens van achter een haag of uit een kuil, de nieuwe vrouw van zijn leven op. En wat Guy kan, kan jij ook. Maar laat hem dat vooral nooit weten.


eerder verschenen in Het Nieuwsblad

06 augustus 2012

Bitch & Bambi

Nu donderdag om 21u25 zendt de VPRO ‘Tussen Bitch en Bambi’ uit, een documentaire door Bram Van Splunteren. Van Splunteren putte inspiratie uit één van mijn maandelijkse columns voor Ché en kwam me filmen in mijn kluizenaarshut.

Van Splunteren in Humo: «Fleur van Groningen is een belangrijke inspiratie geweest voor de documentaire. Eén van haar columns draagt de titel
‘De vrolijke vrijgezellin smacht naar u', en daarin haalt ze het beeld van de happy single compleet onderuit. Volgens haar smachten alle vrouwen naar een man, alleen mogen ze daar in onze maatschappij niet voor uitkomen: de algemene opvatting is dat er niks ergers bestaat dan een wanhopige vrouw. Ik heb haar geïnterviewd, en ze vertelde me dat ze zelf ook lange tijd een smachtende single is geweest, en zich dan maar op haar werk heeft gestort. Waardoor ze ­ haar eigen woorden ­ ongewild steeds meer `een soort man' werd: ze regelde al haar eigen zaakjes zelf en kwam steeds minder aan haar zorgende, vrouwelijke kant toe. Toen we die stelling voorlegden aan de andere vrouwen uit de documentaire, herkenden die zich er allemaal in. En het is een neerwaartse spiraal: hoe langer je geen leuke man tegenkomt, hoe meer je je op het werk gaat storten, en hoe harder en minder aantrekkelijk je wordt voor mannen.»

Een voorproefje:
http://www.nederland3.nl/programma/3doc-tussen-bitch-en-bambi

Geen idee hoe het eindresultaat eruit zal zien. Laat ons hopen dat het in elk geval niet zo op de traanspieren werkt als Disney’s Bambi.

AGONY AUNT 05/08/12

Schrijfster en cartooniste Fleur van Groningen, geeft wekelijks advies met een knipoog.
Ook een vraag? Mail naar
fleur.van.groningen@nieuwsblad.be


Beste Fleur,
‘Net zoals in de dierenwereld zullen verschillen ook bij de mens erg uit elkaar lopen. Sommige zijn zonder moeite monogaam, voor anderen is dit niet weggelegd’, beweert Dirk Draulans. Hoe moet een mens die problemen heeft met monogamie zich opstellen? Moet hij er zich aan trachten te houden zoals de 'beschaafde' maatschappij dat ons voorhoudt of niet? Wij mannen, worstelen hiermee.
Theo S.

Lieve Theo,
Een mens ervaart geluk wanneer hij trouw is aan zichzelf. Als jij niet gemaakt bent voor monogamie, waarom zou je jezelf dan forceren? Wél dien je open kaart te spelen met je partner(s). Kan zij dit niet aan, dan heeft ze het recht om zonder jou verder te gaan. Anderzijds kan je je afvragen waarom je zo worstelt met monogamie. Wij mensen zijn niet alleen beesten met voortplantingsdrang, we zijn ook de som van onze ervaringen en gevoelens. Vreemdgaan wordt vaak veroorzaakt door een relatie waarin je niet voldoende jezelf kunt zijn. Doordat je gedwongen wordt tot ontrouw aan jezelf, word je ontrouw aan je partner. Je gaat de spanning, bevestiging, ruimte om jezelf te kunnen zijn of zelfs liefde,  elders zoeken.  Een loopse teef zoekt geen bevestiging of spanning op bij een hitsige reu, dus daar houdt de vergelijking met de dierenwereld meteen op. Behalve dan wat Dirk Draulans betreft. De gelijkenissen tussen hem en de Javaanse Langoer, zijn té treffend.

Lieve Fleur,
Sinds enkele maanden heb ik een nieuwe vriend. We hebben het fijn maar hij gedraagt zich zo voorzichtig in bed. Gisteren merkte hij op dat ik te ruw was. Nog nooit heeft een man mij die kritiek gegeven! Ze zeggen altijd dat ik zo goed ben in bed! Ik voel me nu erg onzeker en durf niet meer te vrijen.
Katrien D., Riemst
Lieve Katrien,
Bekijk het positief: jouw lief kan over seks praten en met zo’n man, kom je tenminste ergens  - letterlijk en figuurlijk.  Bovendien is er toch niks fijners  dan,  in plaats van je oude vertrouwde trukendoos boven te halen,  je te verdiepen in de verlangens en het lijf van je geliefde?  Die zoektocht is een traktatie. Eentje om te koesteren, want op een dag weet je het meeste wel, naar ’t schijnt. Mijn ervaring is dat naar gelang je elkaars seksuele identiteit beter leert kennen,  er een gezamenlijke seksuele identiteit  ontstaat, die blijft evolueren. Zet je dus over die onzekerheid heen en stel je open voor nieuwe ervaringen. Er is nog zo veel om te ontdekken en om vreselijk zelfzeker door te worden! Wordt het toch niks tussen de lakens? Dan vind je vast troost in ‘
Het succes van slechte seks’ door ervaringsdeskundige Dirk Draulans.

Beste Fleur,
Ik word al meer dan 30 jaar afgewezen. Het ligt niet aan een gebrek aan zelfkennis, al ben je daar nooit mee klaar. Ik ontmoet veel vrouwen. Sommige tonen interesse maar dat duurt nooit lang. Sommige adoreren mij, maar puur platonisch. De meesten zijn onverschillig.  Een kleine minderheid staat extreem negatief tegenover mij.  Ik loop namelijk nogal in de kijker. Door omstandigheden ben ik een bekende volksfiguur geworden. Zelfhulpboeken leveren geen oplossing. Aan botsende karakters kan het niet liggen, ik ben al zo'n grote toegever.
Peter C., Kortrijk
Lieve Peter,
Er bestaat een theorie dat alle personages in een droom, aspecten van jezelf vertegenwoordigen. In het echte leven gebeurt dat ook een beetje: mensen spiegelen je blinde vlekken, waarvan je je anders niet bewust zou worden. Het is goed mogelijk dat jij jezelf, op onbewust niveau, afwijst. Misschien ligt de oorzaak in je kindertijd: kritische ouders of juist te veel aandacht waardoor je voortdurend denkt je te moeten bewijzen. Mensen die zichzelf  afwijzen, gaan steevast op zoek naar de goedkeuring van anderen. Via podia, uiterlijk, status en door te behagen. Daar valt toegeeflijk gedrag ook onder. Misschien kan jij je eigen bevestiging opzoeken, en de mening van anderen loslaten. Het is een cliché, maar als jij jezelf graag ziet, wordt ook dat gespiegeld. Dan komt de juiste vrouw vanzelf op je af. Vergeet niet: een relatie is een aaneenschakeling van confrontaties. Als je jezelf niet graag ziet, kan dat behoorlijk akelig worden.


Dag Fleur,
Ik kon altijd heel goed overweg met de zus van mijn vriendin. Na de scheiding van mijn schoonzus, ben ik een handje gaan toesteken bij haar verbouwingen  en tuinonderhoud. Daardoor zijn we op vriendschappelijk vlak steeds meer naar elkaar gegroeid. Maar onlangs ging ze met me mee naar het voetbal en kuste me. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat dat niet kon en we zijn het voorval vergeten. Maar nu begin ik toch iets voor haar te voelen. Hoe ga ik hiermee om?
Mike D.

Lieve Mike,
Ik neem aan dat je je relatie niet op het spel wil zetten, anders had je dat al wel gedaan. Om met je gevoelens om te kunnen, kan je ze best grondig onderzoeken.  Ze vertellen je namelijk iets over jezelf en de kans is groot dat als je die boodschap ontcijferd heb, de verliefdheid vanzelf verdwijnt. Wat raakt je : de persoonlijkheid van jouw schoonzus of eerder het gevoel dat ze jou geeft?  Misschien ben jij al een hele tijd samen met je vriendin en voel je je niet meer zo begeerd. Dan kan zo’n kus je plots terug tot superheld bombarderen. Maar dat betekent nog niet dat jij en je schoonzus voor elkaar gemaakt zijn. Eerder dat jij iets te kort komt, waardoor je zelfvertrouwen slinkt.  Het is belangrijk dat jij jezelf weer spannend gaat vinden, zonder de hulp van de lippen van je schoonzus. Misschien door een nieuwe uitdaging op professioneel vlak?  Of waarom ga je niet eens op een survival vakantie?  Binnen de kortste keren voel jij je terug een echte vent en ondertussen mist je vriendin je zo vreselijk, dat ze je bij thuiskomst een zoen geeft die nog veel dieper in je ziel brandt.   Ondertussen krijgt schoonzuslief de tijd om te bedenken dat het misschien toch niet zo netjes is om de man van haar zus te versieren. Ik zou zeggen: huur vlak voor je vertrek nog snel een gespierde twintiger met groene vingers voor haar in. Bij nader inzien: laat die groene vingers maar. Halfnaakt met een snoeischaar een rozenperk kunnen poseren, is de enige vereiste.
eerder verschenen in Het Nieuwsblad

30 juli 2012

AGONY AUNT 28/07/12

Schrijfster en cartooniste Fleur van Groningen, geeft wekelijks advies met een knipoog.
Ook een vraag? Mail naar
fleur.van.groningen@nieuwsblad.be

Hallo Fleur,
Ik ben een latino van 32, 1m65 en mollig gebouwd. Ik draag polo’s van Ralph Lauren en Tommy Hillfiger. Ik volg avondonderwijs want ik wil gaan lesgeven. Ik lach veel en ben sociaal. Maar alle meisjes die ik benader zijn  ongeïnteresseerd. Moest ik een meisje zijn, ik zou echt graag mezelf worden uitgevraagd. Waarom ben ik nog steeds single ben?

Ik kan me niet voorstellen dat kledingmerken enige invloed uitoefenen op liefdeslevens. Maar misschien vergis ik me en probeer je best eens iets van Armani? Nee, ik vermoed dat jij de liefde te oppervlakkig benadert. Als jij een meisje was... schrijf je. Feit is dat je geen meisje bent – tenzij dát de oorzaak is van je vrijgezellenbestaan. Misschien heb jij een vertekend beeld van wat meisjes zoeken in een man, en moet je je eens écht in hen verdiepen.  Want wat maken je kleding of job uit, als het niet klikt tussen jullie karakters? In geval van verbondenheid, zijn uiterlijke eigenschappen slechts details. Maar een voorwaarde voor dieper contact, is jezelf kennen. Kijk voorbij je uiterlijk en onderzoek wie jij werkelijk bent. Je hoeft niet te behagen, wees gewoon jezelf. Hoe beter jij jezelf kent, hoe meer je kan delen met een toekomstige vlam. Bovendien zal je haar dan automatisch de ruimte geven om zichzelf te zijn, en dat is wat iedereen (m/v) nu echt het allerliefste wil. Denk eraan: je moet iemand hebben die bij jou past, niet bij je nieuwste polo.


Dag Fleur,
Als mensen mij een rotopmerking geven, sta ik altijd met mijn mond vol tanden. Achteraf bedenk ik wat ik had moeten zeggen. Op het moment zelf lukt dat nooit. Heb je een tip?

Als mensen iets bots zeggen, heeft dat vaak vooral met henzelf te maken. Hun karakter, ervaringen en gevoelens: jaloezie, onzekerheid... De mens is zijn eigen vijand als hij alleen blijft met zijn angstgedachten. Dat is wat er met jou gebeurt als jij thuis zit te piekeren. Kaats in het vervolg terug: ‘Deze opmerking zegt vooral veel over jou.’ Laat de ander achter in zijn poel van onzekerheden.  Anderzijds… als kritiek je raakt, betekent dat meestal dat je diep van binnen gelooft dat de ander gelijk heeft. Anders zou je het te belachelijk voor woorden vinden. Zoek op Youtube eens ‘
The Crazy  Honey Badger’ op. Een filmpje over de honingdas, die overal ‘t schijt aan heeft. Ik raad alle tere zieltjes aan om zich af te vragen wat de Honey Badger zou doen.  En dat is voor anderen nog steeds het ergste: dat ze blijkbaar te onbeduidend zijn om vat op jou te hebben.

Dag Fleur,
Tijdens de zomervakantie moet ik blokken voor de 2de zit, maar ik heb een groot probleem. Ik ben stapelverliefd! Onze prille relatie is uitgegroeid tot een onbeschrijfelijke liefde. Dit heeft wel als nadeel dat ik elke dag met hem in mijn hoofd zit. Wat moet ik doen?

Het gaat hier om keuzes: wil je een diploma of wil je er geen? Het klinkt alsof jij je keuze al hebt gemaakt. Maar als je die examens wil halen,  zet je je vriendje op gezette tijden uit het hoofd. Zie dat als een belangrijke investering in de toekomst: niet alleen je diploma zal van pas komen, de verworven zelfdiscipline is zo mogelijk nog kostbaarder. Want in tegenstelling tot je kennis van Venn diagrammen of de demografie van Polen, zal je  die discipline de rest van je leven nodig hebben. Een voorbeeldje: ik ben bijna 30 en puberaal  verliefd. Het liefst zou ik de hele dag in de armen van mijn lief liggen. Aangezien zijn job dat niet toelaat,  is fantaseren over hem, een goede tweede. Maar ik moet brieven zoals de jouwe beantwoorden.  En dan heb ik nog het geluk dat er geen krijsende baby op me wacht. Geniet dus  van die onbeschrijflijke verliefdheid maar stel ze af en toe eens uit. Daar word je groot en sterk van!

Liefste Fleur,
Mijn buur dropt voortdurend haar kids bij mij. Mijn vriendinnen weten me altijd te vinden als er iets is.  En als mijn moeder me belt, duurt dat verschrikkelijk lang. Ik durf er niks van te zeggen maar mijn eigen leven komt erdoor in het gedrang. Het is zo moeilijk om mensen teleur te stellen en nee te zegen. Maar op den duur word ik humeurig. Wat doe ik hieraan?

Laat me raden. Door de verantwoordelijkheid voor anderen te nemen en veel te geven, voel jij je nuttig? Veel mensen kopen bestaansrecht met ‘altruïstisch’ gedrag, omdat ze vrezen anders afgekeurd te worden. Terwijl het tegendeel waar is: hoe vaker je nee zegt, hoe meer respect je oogst. Bovendien bewijs je je medemens er een dienst mee. Ooit vergeleek één of andere Indische goeroe, de menselijke samenleving met een zak vol grillig gevormde steentjes. Doordat we botsen, polijsten we mekaar glad. Als je ervan uitgaat dat het leven een leerschool is –haast iedereen evolueert tijdens zijn leven- dan kan je misschien ook geloven dat wij elkaar met onszelf confronteren en helpen groeien. Het is dus niet verkeerd om anderen eens op zichzelf terug te werpen. Dat geeft hen de kans om zelfkennis op te doen en sterker te worden. De gulden middenweg tussen geven en afwijzen, voel je aan. Om te kunnen geven, moet je een voorraadje hebben. Is je batterij plat, denk dan eerst aan jezelf. Anders ga je er onderdoor. Vergeet niet dat we allemaal gelijk zijn -  er schuilt echt geen logica in de overtuiging dat jij je moet opofferen zodat anderen gewoon hun zin kunnen doen.  
Die humeurigheid is frustratie die ontstaat telkens jij je eigen noden negeert. Zie het als een alarmbel. Trouwens:
Moeder Theresa genoot intens van haar werk. Anders had ze wel gewoon iets anders gedaan.

 eerder verschenen in Het Nieuwsblad

23 juli 2012

AGONY AUNT 21/07/12


Schrijfster en cartooniste Fleur van Groningen, geeft wekelijks advies met een knipoog.
Ook een vraag? Mail naar
fleur.van.groningen@nieuwsblad.be

Een vriendin van me durft zich nogal boertig te gedragen in gezelschap en heeft dat totaal niet door -  hoop ik toch. Ze peutert tussen haar tanden, geeuwt luidkeels, speelt haar schoenen uit en legt haar voeten op stoelen of tafels. Ik vind dat niet echt fijn gemanierd maar durf er - als man - niets van te zeggen. Bestaat er een subtiele manier om haar er attent op te maken?

Waarom zou je subtiel zijn tegen iemand die niet weet wat subtiliteit is? Noem de dingen toch bij naam.  Kan jouw vriendin  daar niet tegen, dan moet ze maar snappen dat jij het net zo moeilijk hebt met haar onverbloemde ajuinboeren.  Maar als blijkt dat ze het inderdaad niet beseft én er iets aan wil doen, kan je haar helpen. Niet met een schop onder tafel, maar door haar gedrag te kopiëren.  Wees haar spiegel. Werkt dat niet, dan kan je je beroepen op het Little Albert Experiment. De Amerikaanse psycholoog John Watson liet een onschuldige kleuter naar afbeeldingen van dieren kijken. Telkens er een witte rat in beeld kwam, verraste hij het knaapje met oorverdovend lawaai. Zo ontwikkelde kleine Albert een panische angst voor witte ratten. Nu, wat Watson kon, kan jij natuurlijk ook. Door 2 deksels van vuilnisemmers tegen elkaar aan te slaan telkens je vriendin in de fout gaat, conditioneer je haar in een handomdraai.   Die tip kreeg ik trouwens ooit van Lieven Scheire, die onlangs zijn verloving aangekondigde. Het werkt dus écht.

Een vriendin van mij slaagt er altijd in om in gezelschap, het gesprek op zichzelf te betrekken. Mocht ze nu met fantastische verhalen of intelligente inzichten aankomen, dan was dat niet zo’n probleem. Maar eerlijk: zo interessant is het niet. Het is vooral vrij egocentrisch  en de ambiance wordt er ook niet beter op. Volgens mij halen vrouwen dit vaker uit dan mannen, hoe zou dat komen? En bovenal:  hoe lossen we het op?
Mag ik je een citaat van de Duits-Amerikaanse psycholoog Erich Fromm voorschotelen?  ‘Niet met eigenliefde, maar juist met haar tegendeel is egoïsme identiek. De narcistische mens blijkt in de diepste grond niet op zichzelf verliefd, maar juist van afkeer en haat jegens zichzelf vervuld.’  Een waarheid als een koe. Wat je jezelf geeft, heb je niet van een ander nodig. En omgekeerd:  haat je jezelf, dan zoek je de liefde en bevestiging van anderen op. Hoe dieper die haat, hoe hoger de nood.  Ik kom regelmatig op verplichte feestjes met BV’s terecht.  Veel van hen doen niet anders dan het gesprek op zichzelf betrekken. Niet omdat ze zo vol zijn van zichzelf maar juist omdat ze het slachtoffer van hun bekendheid zijn geworden: ze horen zoveel meningen over zichzelf, dat ze die geloven en niet meer op hun eigen gevoel durven afgaan. Daarom zoeken ze zo veel mogelijk positieve reacties op, om hun onzekerheid te bestrijden. Pijnlijk en vermoeiend.
Dat vrouwen vaker in dit soort gedrag vervallen komt volgens mij omdat vrouwen meestal gevoeliger zijn voor ‘wat de anderen wel niet zullen denken’, dan mannen. Terwijl iemands mening toch vooral iets over die persoon zelf zegt. Daarnaast zijn mannen vaak introverter en meer het type voor ‘geen woorden maar daden’- in geval van knagende onzekerheid is  De Daad, de egobooster bij uitstek.
Misschien moet je er eens voorzichtig met je vriendin over praten, onder vier ogen? Wees mild: haar egoïsme komt voort uit onzekerheid, niet uit arrogantie.   Maar genoeg over jullie, laten we het eens over mij hebben! Persoonlijk heb ik ook de kwalijke eigenschap om te veel over mezelf te lullen, als ik me ergens niet op mijn gemak voel. Maar dat lost zich steeds vanzelf op in het gezelschap van mensen waarbij  ik me goed voel en waar ik mezelf kan te zijn. Als jouw vriendin beseft dat jij haar bondgenootje bent, voelt ze misschien, net als ik, veel minder de drang om (onbewust) naar de goedkeuring van anderen te vissen.


Ik maak me zorgen over mijn broer. Hij is in de 30 maar woont nog steeds bij onze ouders. Hij heeft nog maar nauwelijks een vriendin gehad. Soms vraag ik me af of hij aanleg voor autisme heeft of homo is, maar dat geloof ik toch niet. Kan een mens zo'n aard kunnen hebben dat hij écht gelukkig is in het ouderlijk huis? Want dan ben je toch op een bepaalde manier geïsoleerd van de wereld?
Misschien wil jouw broer niet te veel verantwoordelijkheid en is hij verre van ambitieus – dan is dat zijn goed recht.  En er zijn absoluut mensen die gelukkiger worden van een zeker isolement. Verschil moet er zijn. Maar het is ook mogelijk  dat jouw broer onzeker is en denkt  dat hij de wereld niet alleen aankan. Dat kan komen door een dominante vader. Eentje die zijn zoon het  oedipuscomplex ontzegt waardoor die  - in plaats van zijn vader als rivaal te zien, zich te verzetten en hem voorbij te steken-  klein gehouden wordt.  Is dat het geval bij jouw broer, dan kan je proberen om hem meer zelfvertrouwen te bezorgen. Geef hem complimenten, vraag naar zijn mening, neem hem in vertrouwen en laat hem jou eens helpen waardoor hij zich nuttig voelt. Toon je broer een leven zonder ouders, zonder dat hij zich onveilig hoeft te voelen. Leg ook gerust eens een schetenkussen op papa’s stoel of draai wat laxeermiddel door zijn soep: niets relativeert een overheersende vader meer dan zijn fysieke ongemakken.  Ook steeds opvallend efficiënt:  met zelfbruiner een clownsgezicht op zijn slapende hoofd tekenen. Ik bedoel maar: Patrick Dewael wordt ook nooit au sérieux genomen.


Het seksleven van een koppel dat al meer dan 15 jaar samen is, kan best wel wat spanning gebruiken.  Bij ons komt het er nog nauwelijks van. Maar ik stel vast dat mijn vrouw na films met Johnny Depp plots wél zin heeft en tijdens de seks haar ogen sluit. Met wie vrijt ze dan?
Vergeef me dat ik even glimlach. Dat kwam niet door jou hoor, maar door de gedachte aan Johnny.  De kans is inderdaad groot dat jouw vrouw over hem fantaseert. Maar je zegt zelf dat jullie seksleven wel wat spanning kan gebruiken. Wees dus blij dat het bij rustig fantaseren blijft en ze je niet smeekt om aan ponyplay of andere uitputtende rollenspellen te doen.  En wees ook héél blij dat ze niet plots met een voorbindpenis voor je neus staat.  Anderzijds… kan jij Johnny niet overbodig maken?  Vermoedelijk heeft je vrouw een overdreven romantisch beeld van die kerel, dat volstrekt niet met de werkelijkheid strookt  (een man die zo veel juwelen draagt als Depp, is een narcist en enkel met zichzelf bezig).  Dat beeld  geeft aan waar jouw vrouw nood aan heeft. Verrassingen, aandacht, zich extra vrouwelijk voelen dankzij een mannelijke man (denk die juwelen even weg)… Ook al ken je elkaar al heel lang, je mag elkaar nooit te vanzelfsprekend gaan vinden. Maak haar terug het hof Peter, voor het te laat is. Tenzij jij liever lui over Megan Fox fantaseert.
 


(eerder verschenen in Het Nieuwsblad)

18 juli 2012

AGONY AUNT 14/07/12


Schrijfster en cartooniste Fleur van Groningen, geeft wekelijks advies met een knipoog.
Ook een vraag? Mail naar
fleur.van.groningen@nieuwsblad.be

De temperatuur kan in de zomer geen graadje hoger gaan of daar staat mijn buurman zijn auto te wassen of zijn gras af te rijden in bloot bovenlijf,  enkel gekleed in een short en lelijke sandalen. Staan mensen er echt niet bij stil of wij dat allemaal wel willen zien, die grote lappen blote huid? Waarom verdwijnt bij sommigen elk schaamtegevoel  bij een straaltje zon en hoe kan ik dat verhelpen?
Mijn ervaring is dat jezelf inbeelden dat de buurman niet naakt maar in een huidkleurig gewatteerd skipak rondloopt, slechts kortstondig soelaas brengt. Voor je het weet begin je je zelfs aan de snit van zijn hopeloos verouderde skipak te storen. Maar mijn ervaring is ook dat àls je je aan iets of iemand ergert, er je in veel gevallen een spiegel wordt voorgehouden. Zo zou het wel eens kunnen dat jij intolerant bent tegenover je buurman, omdat je jezelf te streng in het gareel houdt. Wat je jezelf ontzegt, gun je een ander meestal ook niet. Dat hoeft niet te betekenen dat jij onbewust dolgraag in evakostuum de motorkap wil insoppen. Maar het kan er wel op wijzen dat jij die rosbief van een buurman benijdt om zijn nonchalance en zelfaanvaarding , terwijl je jezelf zoveel vrijheden ontneemt. Misschien kan je een voorbeeld aan hem nemen en minder veeleisend voor jezelf worden?  Wellicht slinkt de frustratie dan zienderogen en valt je plots op hoe beeldschoon het fuchsia van de zonsondergang kleurt bij het pastelroze van zijn love handles . Helpt dat toch niet? Dan lijkt een hoge haag mij de enige oplossing. En geef toe, toch fijn voor de buurman dat hij zo complexloos in het leven staat, niet?

Ik ben al jaren vrijgezel maar sinds enkele maanden heb ik ‘iets’ met een man. Hij is niet wat ik voor mezelf in gedachten had maar ik zie wel potentieel in hem. Alleen verloopt het allemaal wat stroef. We hebben allebei onze ‘problemen’. Maar als we daaraan werken, kan onze relatie misschien slagen. Hoe vertel ik hem dat? Ik wil niet meer alleen zijn.
Jij moet iemand hebben die bij jou past, zoals je nu bent. Hetzelfde geldt voor hem. Het heeft geen zin om te fantaseren over een toekomst waarin jullie avatars de hoofdrol spelen. Misschien worden jullie wel nooit die ideale versie van jezelf. Neem je huidige persoontje als uitgangspunt, niet de norm of iemand anders.  En: angst om alleen te zijn is geen goede drijfveer voor een relatie. Je hebt gefundeerde liefde nodig en je moet goed bij elkaar passen, anders haal je het niet.  Anderzijds is het lovenswaardig dat je aan jezelf wil werken. Zolang je maar niet aan hem gaat werken. Anderen kan je  niet veranderen, hoogstens inspireren. Misschien is deze ontmoeting een les in acceptatie, van zowel jezelf als de ander.  En kan je, ongeacht je seksuele geaardheid, van Gloria Gaynors ‘I am what I am’  je nieuwe lijflied maken!

Een kennis van ons gaat altijd over de schreef bij onze zomerse barbecues: wat begint met 1 pintje, eindigt steevast met sloten rode wijn... Met wat geluk in de goot, met wat pech op het trottoir. Het is een hele leuke en geestige kerel, maar waarom gaan sommige mensen toch altijd over hun grens? Heb je een nuchtere tip?
Meestal is stevig zuipen een vlucht voor confrontaties,  een manier om niet te hoeven voelen. Vermoedelijk is die kerel niet zo gelukkig en/of verstopt hij zijn gebrek aan sociale vaardigheden achter het masker dat alcohol nu eenmaal biedt. Maar gezien hij slechts een kennis is, heb je vast geen zin om je in zijn persoonlijke miserie te verdiepen - zijn kots opruimen is al intiem genoeg. Ik stel een drankspelletje voor,  van zodra hij zijn grens nadert. Speel met z’n allen Trivial Pursuit. Alleen zij die een vraag correct kunnen beantwoorden, mogen hun glas bijvullen. Om het voor je andere gasten gezellig te houden, spelen jullie de gemakkelijke Junior editie maar leg je je lastige kennis stiekem vragen voor uit de moeilijke Genus editie, de Lord of the Rings film editie of de Star Wars editie - op voorwaarde dat hij die films nooit heeft gezien. Kent hij Frodo & Luke Skywalker beter dan zichzelf, dan is de ’60 editie waar kinderen uit de jaren ’80 niks van bakken, een  mogelijk alternatief. Wie weet los je zo in één klap ook zijn problemen op: ongelukkig in het spel, gelukkig in de liefde!


Ik ben een eeuwige twijfelaar . Ik ben werkzoekende en pieker over mijn beroepskeuze. Ik kan niet 100% kiezen voor mijn vriend. Zelfs over mijn kleding en wat ik zal bestellen op restaurant, twijfel ik. Zo kom ik niet vooruit. Wat doe ik hieraan?
‘Het is alsof je rondjes blijft rijden op hetzelfde rondpunt, zonder een afslag te kiezen’; zo formuleerde een weifelende Flor Koninckx het naar verluid ooit bij zijn psychiater. Niks mis met defensief rijgedrag op de baan maar als het op het leven aankomt, kan voortdurend speuren naar gevaar, bepaald verlammend werken.
Het ziet er naar uit dat jij erg perfectionistisch en kritisch voor jezelf bent . Een combinatie die niet zelden stevige faalangst oplevert.  De angst om fouten te maken en jezelf dat blijvend kwalijk te nemen, houdt je tegen. Maar als je niets onderneemt, stagneert je leven. Je verliest je levenslust en voelt niet meer wat je wilt. 
Ooit hoorde ik een bevrijdend citaat (dat overigens  niets met sporten of overgewicht te maken had):  'Het leven is bewegen, in wat voor richting dan ook. Alleen degene die niet beweegt, komt niet aan' - Samuel L. Lewis. Oftewel: het maakt niet uit welke afslag je kiest, Flor, áls je er maar een kiest.  Daar wachten nieuwe ervaringen, waardoor je jezelf beter leert kennen. Uiteindelijk is dat  je echte doel:  niets maakt je immers gelukkiger dan jezelf te kunnen zijn.  Gun jezelf dus de ervaring. Of zoals Marleen Merckx me ooit tijdens een interview toevertrouwde: ‘Je mist veel moois als je geen risico’s neemt’.   Toch spijtig dat Flor Koninckx in 2005 niet kwam opdagen op de set van een scholierenfilm waarin hij, net als Marleen, een bijrol had. Wie weet wat hij die dag van haar had kunnen leren – als hij had gedurfd.

(Eerder verschenen in Het Nieuwsblad)

AGONY AUNT 07/07/12


Schrijfster en cartooniste Fleur van Groningen, geeft wekelijks advies met een knipoog.
Ook een vraag? Mail naar
fleur.van.groningen@nieuwsblad.be

Mijn vriendin stuurt mij honderd sms'en per dag en verwacht dat ik op elk berichtje onmiddellijk reageer. Ik heb daar geen zin in, laat staan dat ik er tijd voor heb op het werk of op café. Zij vindt het natuurlijk heel onbeleefd en grof als ik niet reageer. We geraken er niet uit. Wat raad jij aan?
(man)
Zij vindt het onbeleefd? Ik vind het minstens zo onbeleefd van haar. Een beetje empathie zou haar niet misstaan. Dat jouw vriendin vanwege elke scheet een berichtje wil sturen, tot daar aan toe. Maar dat jij direct moet reageren, is pure dictatuur.  Misschien werd je meisje nogal verwend door haar pappie en verwacht ze van jou hetzelfde. Wil je met haar verder,  heb je de keuze: ofwel teken je voor een leven als marionet, ofwel draai je de rollen NU om. Helpt een verduidelijkend gesprek niet (geloof me, vrouwen kicken op mannen die al eens met hun vuist op tafel slaan), dan stel ik voor dat je haar eens lastigvalt tijdens haar ‘belangrijke bezigheden’. Laat vanaf nu voortdurend boeren en winden in haar gezelschap, vooral in het bijzijn van vriendinnen en familie. Begin een eindeloze monoloog over het werk of de wereldproblematiek, op de eerste dag van haar menstruatie. Val dronken binnen met wat vrienden als ze haar Brazilian wax krijgt bij de schoonheidsspecialiste: “Liefje, ik vind mijn sleutel niet”. Zint het haar niet? Stel dan een ruil voor: jij brengt begrip op voor haar wensen, als zij de jouwe respecteert. Gooi er gerust een indrukwekkend citaat bovenop: “Zelfdiscipline is dat wat, naast deugd, daadwerkelijk en hoofdzakelijk een mens boven een andere opheft”, aldus de Engelse politicus en schrijver Joseph Addison (1672-1719). En die kreeg maar om de 3 weken een klaagbrief van zijn vrouw.

Mijn dochter heeft een "slechte" vriendin, vind ik. Ze wil nu dezelfde ordinaire kleren, hangt rond op verkeerde plaatsen, houdt zich niet aan onze afspraken. Hoe meer ik ervan zeg, hoe erger het wordt. Zit er echt niks anders op dan lijdzaam toezien?
(vrouw)
Tuurlijk wel. Rebellie wordt veroorzaakt door de behoefte aan een eigen identiteit. Pubers zetten zich eerst blind af tegen ‘wat hoort’, voordat ze werkelijk hun eigen visie beginnen te vormen. Om er op een dag achter te komen dat ze meer op hun ouders lijken dan ze dachten – maar dat duurt nog even. Tegelijk zijn ze erg onzeker. Doe ik het wel goed? Is er plaats op de wereld voor iemand als ik? Die innerlijke dualiteit maakt niet alleen henzelf maar ook hun omgeving het leven zuur. Met kritiek maak je je dochter nog onzekerder. Jouw woorden komen wel degelijk aan, omdat ze resoneren met haar innerlijke zelftwijfel. Laat haar merken dat je haar vertrouwt, zodat ze zichzelf durft te vertrouwen. Dat geeft haar de ruimte om zichzelf te vinden, waardoor opstandig gedrag slechts tijdverspilling wordt. Had iemand dat maar ooit tegen de moeder van Lady Gaga gezegd.

Als mijn man de boodschappen doet, brengt hij altijd verkeerde spullen mee. Volgens mij expres, zodat ik altijd naar de winkel zou gaan. Hoe verander ik dat?
(vrouw)
Laatst hoorde ik Goedele Liekens nog tegen iemand zeggen: ‘Mens, wees blij dàt hij het doet! Slechts 60% van de mannen geeft orale seks”. De context bespaar ik je. Maar na het lezen  van jouw vraag, moet ik zowaar in de voetsporen van La Liekens treden. Mens, wees blij dàt hij het doet! Slechts 19% van de mannen doet boodschappen voor zijn vrouw. En allemaal brengen ze de verkeerde spullen mee, tenzij ze verdoken gay zijn. Niks mis met homo’s, al zeker niet als het op shoppen aankomt. Maar als je graag op regelmatige basis van bil gaat, is een hetero echtgenoot net iets praktischer. En van een echte vent kan je nu eenmaal niet verwachten dat hij het verschil kent tussen buffel- en gewone mozzarella, of begrijpt waarom inlegkruisjes met Aloë vera de voorkeur genieten. Wat wel werkt bij mannen, is klare taal. Daar doen ze namelijk zelf ook aan. Maak een boodschappenlijstje waarop niet alleen de producten staan, maar ook in welke rayon ze te vinden zijn en hoe de verpakking eruit ziet. Doe alsof dat de normaalste zaak van de wereld is en begin vooral niet te drammen – hij doet al de boodschappen, je mag hem niet nog meer castreren. Beloon hem nadien met iets waar 40% van de mannen niet aan doet. Dat verandert het saaie winkelen in een spannende speurtocht met hoofdprijs, net zoals vroeger in de jeugdbeweging. Voor je het weet beleeft manlief zijn tweede jeugd in de plaatselijke Delhaize, en doet hij niets liever dan voor jou de juiste dieetchocolade scoren.
Ik heb een vibrator ontdekt in de ondergoedlade van mijn echtgenote. Wat moet ik daar nu van denken? 
(man)
Aan een vibrator zit geen warm lijf, geen hartenklop. Het maakt geen opwindende geluiden, verrast nooit en zal nimmer aangenaam verpletteren. Op je werk loopt vast wel ergens een collega rond die zijn werk goed doet maar duidelijk nooit zal promoveren, omdat hij gewoon niet méér in zijn mars heeft. Zo is het ook met de vibrator. Het zijn de interimpiemels van deze wereld, niet meer en niet minder. Maak je dus geen zorgen en wees blij dat ze niks met de ruitenwasser heeft. 

PS Maar het ding kan wel vibreren, heeft onafhankelijk van elkaar bewegende delen en klaagt niet over het gat haar hand. Je kunt hem dus maar beter te vriend houden.

(eerder verschenen in Het Nieuwsblad)

AGONY AUNT 30/06/12

Schrijfster en cartooniste Fleur van Groningen, geeft wekelijks advies met een knipoog.
Ook een vraag? Mail naar
fleur.van.groningen@nieuwsblad.be
 “Ik weet dat mijn beste vriendin haar man bedriegt. Voor mijn part doen ze maar op, maar ik zou eigenlijk liever hebben dat ze wel bij haar man blijft. Moet ik mijn mond houden? Of bestaat er intelligent advies dat ik haar kan geven?”
Waarom wil jij per se dat je vriendin bij haar man blijft?  Vanwege eventuele kinderen? Omwille van wat de buren wel niet zouden zeggen? Of heeft haar man misschien een riante villa met eigen welness afdeling en wil jij jouw wekelijkse bubbelbad niet moeten missen? Laat ons aannemen dat je het beste met jouw vriendin voor hebt.
Mag ik je dan trakteren op een wijze levensles van niemand minder dan Koen Wauters? Laatst verkondigde hij op de radio dat hij had beseft dat wat goed is voor hem, niet per se goed is voor een ander. Vermoedelijk was dat vlak voordat hij besloot om Clouseau voor onbepaalde duur stil te leggen – maar dat geheel terzijde. Koen heeft in elk geval gelijk. Ook al bedoel je het nog zo goed, de kans is groot dat jij niet weet wat het beste voor jouw vriendin is. Elk levenspad loopt immers anders. Wil jouw vriendin haar man verlaten voor een nieuwe liefde, dan heeft ze daar ongetwijfeld een goede reden voor. Liefde gaat niet over schone schijn of maatschappelijk aanvaarde normen en waarden. Liefde komt op onverwachte momenten en zelfs als het fout afloopt, biedt het gouden levenslessen. Vraag maar aan Koen. Wil jij jouw vriendin die ervaringen en inzichten ontzeggen? Laat haar toch zichzelf zijn, waar dat haar ook moge brengen. En als het misloopt, heeft ze het meeste aan een liefdevolle schouder - zonder oordeel.

Mijn vriend loopt overal achter zijn smartphone aan. Ook als we op vakantie zijn of ergens op uitstap: hij loopt constant te sms'en, zijn mail te checken, foto's te trekken, die op Facebook te zetten en allerhande berichtjes te posten. Wat ik ook zeg, het helpt niet. Ik heb soms zin om zijn telefoon uit zijn handen te rukken en die ver weg te keilen. Zou dat geen goede shocktherapie zijn?
Schrikken zal hij zeker, maar daarmee neem je de onderliggende reden niet weg. De vraag is niet of hij ermee wil stoppen maar waaróm hij voortdurend op zijn smartphone zit te tokkelen. Blijkbaar heeft jouw vriend extreem veel behoefte aan sociaal contact, vermoedelijk in de vorm van bevestiging. Is hij onzeker? Wat probeert hij te bewijzen? Hoe meer (onbewuste) zelfkritiek, hoe groter de behoefte aan goedkeuring van buitenaf. Misschien is er wel iets aan de hand dat hem extra onzeker maakt. Problemen op het werk, een dominante ouder, toekomstzorgen… Probeer daar eens op subtiele wijze achter te komen. Subtiel, zei ik!  Misschien kan jij hem de bevestiging geven die hij nu elders zoekt, en tokkelt hij binnenkort liever op jouw eh.. knopjes.

Dat de kinderen hun sokken en ondergoed niet recht trekken voor ze het bij de vuile was gooien, daar kan ik nog inkomen. Maar dat ook mijn echtgenoot zijn sokken binnenstebuiten bij de was gooit, vind ik walgelijk. Als ik er iets van zeg, gaat het een tijdje goed en dan begint het weer opnieuw. Kan ik hem een poets terug bakken?
Er zijn ergere dingen op de wereld dan wat binnenstebuiten gedraaide sokken. Misschien moet jij in het vervolg documentaires over derdewereldlanden bekijken tijdens het sorteren van de was. Maar goed – het ging om je man. Mijn opa zaliger kreeg vroeger wel eens scheerschuim op zijn taartje, in plaats van slagroom. Het werkte keer op keer. En ken je de truc met de garnalen al? Je verstopt ze op een plek waar hij vaak komt – in de gordijnroede van zijn werkkamer of in een zijvak in zijn auto - en vervolgens begint het daar verschrikkelijk te stinken. Maar bezint eer ge begint.  “Het begon allemaal met een bol sokken”, klinkt het straks nog bij de echtscheidingsadvocaat.

Alle relatietherapeuten orakelen: in seks in je huwelijk moet je investeren, je moet het plannen en je moet er tijd voor maken, want "vanzelf" lukt het niet. En als je wacht op de goesting om te beginnen, dan komt het er toch niet van. Nu is mijn probleem: ik héb best wel goesting, maar niet in seks met mijn wederhelft! Wat doe ik daaraan?
Aha. Jij koestert wilde fantasieën over hete seks op het kopieerapparaat met die ene, mysterieuze collega. Mag ik je uit je droom helpen? Ook met hem beland je over x aantal tijd in de sleur.  Als je elkaar goed kent, valt er namelijk niet meer zo veel te projecteren en moet je het van de échte verbondenheid hebben. Het lijkt me slimmer om de band met die wederhelft van je te verstevigen, bijvoorbeeld door (terug) diepe gesprekken te voeren of met verticale activiteiten die jullie allebei leuk vinden. De kans is groot dat jouw enthousiasme zich vervolgens tussen de lakens vertaalt. Geestelijk contact leidt immers in veel gevallen tot fysiek contact – zo is zelfs Rik Torfs van ‘t straat geraakt.
(eerder verschenen in Het Nieuwsblad)